Pieśń zemsty Konrada Dziady część III.
Pieśń zemsty jest jedną z kilku pieśni, które znajdujemy w tak zwanej scenie więziennej. Jej wykonawcą jest Konrad, młody mężczyzna, który trafił do więzienia za poglądy niepodległościowe, w momencie wykonywania pieśni jest pełen gniewu i goryczy po usłyszeniu o męczeństwie młodych Polaków
Pieśń ma charakter wręcz klątwy-upiora, która ma prześladować wroga przeciw, któremu Konrad ją kieruje.
I jak upiór powstaje krwi głodna:
I krwi żąda, krwi żąda, krwi żąda.
W dalszej powtarza się przybierający wręcz wampiryczny charakter motyw krwi.
Potem pójdziem, krew wroga wypijem
Konrad zaprzysięga zemstę bezwarunkową i dokonaną nawet wbrew woli Boga i przy pomocy sił szatańskich, jest gotowy zaprzedać swoją duszę piekłu byle by dokonać upragnionej zemsty.
Z Bogiem i choćby mimo Boga!
Bezbożność pieśni Konrada wzbudza trwogę i niechęć wśród jego współwięźniów, jest to też moment, w którym bohater wybiera potępieńczą drogę i przyczynia się do swojego późniejszego opętania.