Orientalizm w Sonetach Krymskich Adama Mickiewicza na przykładzie utworów Bakczysaraj i Bakczysaraj w nocy.
W twórczości artystów doby romantyzmu często pojawia się orientalizm, chodzi tutaj o nawiązywanie do kultury i realiów zarówno blisko jak i dalekowschodnich, czy też raczej do zachodniego wyobrażenia o tych obszarach. Dla twórców romantycznych były to obszary tajemnicze, pełne dziewiczej, dzikiej przyrody oraz niezwykłych i dziwacznych obyczajów.
Zjawisko Orientalizmu w sonecie Bakczysaraj w nocy - obecne jest orientalne słownictwo takie jak harem czy izam oraz nawiązania do wierzeń bliskowschodnich, pojawia się postać Eblisa czyli złego ducha w kulturze muzułmańskiej. Mamy również do czynienia z nierealnymi, antropomorfizującymi metaforami i opisami, które sprawiają, że opisany Bakczysaraj ma mało wspólnego z prawdziwym miastem a jest raczej niekonkretnym i nierealnym wyobrażeniem autora.
Zjawisko Orientalizmu w sonecie Bakczysaraj - poza słownictwem i terminologią orientalną (po raz kolejny harem) oraz odwołaniem do dynastii Girejów, mamy tutaj do czynienia z motywem orientalnej przyrody, która przetrwała upadek i dekadencję Chanatu Krymskiego. Sonet ten jest refleksją na temat krótkotrwałości i przemijalności dzieł człowieka.