Odpowiedź :
1. W 1575 roku, po ucieczce króla Henryka Walezego, wreszcie zdecydowano się zorganizować nową elekcję. Wielu polskich szlachciców myślało nawet o wyborze "Piasta" - na przykład Jana Zamoyskiego czy Mikołaja Sienickiego. Dużym poparcie, zwłaszcza w senacie, cieszyła się także kandydatura cesarza Maksymiliana. Natomiast ogół szlachty nie chciał wybrać Habsburga - obawiano się, że będzie on nietolerancyjny wobec innych wyznań, a także że będzie ograniczał prawa szlachty. Wobec tego dokonano w zasadzie dwóch wyborów: wybrano księcia Siedmiogrodu, Stefana Batorego, a także cesarza Maksymiliana. Stronnicy Maksymiliana i on sam nie śpieszyli się z przybyciem do Polski, bo byli pewni, że sprawa jest przesądzona. Natomiast stronnicy Stefana Batorego zorganizowali zbrojny zjazd pod Jędrzejowem i następnie zajęli Kraków. Batory przybył do Polski, wziął ślub z Anną Jagiellonką i został koronowany na króla Rzeczypospolitej.
2. Piechota wybraniecka charakteryzowała się przede wszystkim sposobem rekrutacji. Formowano te oddziały w taki sposób, że jeden chłop z 20 łanów ziemskich miał służyć w tej armii. Gospodarstwo takiego rekruta zwalniano od wszelkich powinności. Warto też wskazać, że oddziały te były bezpośrednio podległe królowi.
3. Moskwa jako pierwsza uderzyła na Inflanty, ponieważ car Iwan IV Groźny marzył o hegemonii nad Morzem Bałtyckim. Stefan Batory szybko sformował armię i uderzył. Armia rosyjska nie miała szczęścia, natomiast wojska polskie bardzo szybko zajęły Połock. Następnie polskie wojska zdobyły twierdzę w Wielkich Łukach i przeszły do oblężenia Pskowa - wielkiej i bogatej twierdzy rosyjskiej. Polsko-litewskie siły, po kilku miesiącach oblężenia, musiały jednak od niego odstąpić. Zawarto wkrótce rozejm w Jamie Zapolskim, który zakończył ten konflikt. Rzeczpospolita odzyskiwała Inflanty i ziemię połocką, a także zatrzymywała zajęte twierdze, poza Wielkimi Łukami i kilkoma pomniejszymi twierdzami, które zwrócono Rosjanom. Car Iwan IV Groźny zrzekał się także pretensji do Inflant.
Panowanie Stefana Batorego to niezwykle interesujący dla historyków czas. Po wojnie o Inflanty, sława Batorego była duża w całej Europie - wcześniej nikt nie znał polskiego króla, pochodzącego z małego księstewka w Siedmiogrodzie. Batory pokazał się jako wspaniały wódz i odpowiedzialny monarcha, w skutek czego do dziś w polskiej historiografii zapisał się w bardzo pozytywny sposób.
