Odpowiedź :
Żywot niewolników w starożytnym Rzymie.
Niewolnictwo było podstawą gospodarki starożytnego Rzymu. To między innymi dla tej siły roboczej prowadził on liczne podboje. Jako niewolników pozyskiwano ludzi poprzez ich porwanie, sprzedaż przez handlarzy, popadnięcie w niemożliwe do spłacenia długi lub poddanie się (w przypadku wojowników ludów przeciwnych Rzymowi).
Niewolnicy wykonywali różne zajęcia, w zależności od posiadanych umiejętności, tężyzny fizycznej, wieku i płci - silni mężczyźni obeznani z bronią walczyli na arenach jako gladiatorzy, większość jednak była zmuszana do pracy na roli lub w kopalniach. Ci, którzy trafiali do miast, kończyli jako służba domowa. Stawali się wtedy opiekunami dzieci panów, pracowali na rzecz utrzymania ich majątku czy interesów.
Niewolnicy całkowicie podlegali swoim panom, którzy mogli decydować o ich życiu i śmierci, posiadanym majątku czy rodzinie. Często charakter właściciela był czynnikiem decydującym o losie zniewolonego. W rzadkich przypadkach rzymscy panowie decydowali się na ich wyzwolenie, choć niewolnik mógł także uzbierać pieniądze na wykupienie się lub wywalczyć wolność na arenie. Jednak dopiero jego dzieci mogły cieszyć się pełnią praw obywatela Rzymu.
Niewolników charakteryzował wyróżniający się strój, a również plakietka z danymi właściciela. Miało to uniemożliwić im ucieczkę lub bunt, których wielu bezskutecznie próbowało.
