Bóg, honor, ojczyzna, to dla średniowiecznego rycerza najwyższe ideały. Stanowią one dla niego część moralno-duchowego kodeksu. Były wyrazem idealistycznego ujęcia wierności państwu. Najwyższym celem walki rycerza, była walka w obronie tych ideałów.
"Ojczyźnie wszystko, prócz miłości Boga najwyższego i Honoru".
Rycerz był zobowiązany do bezwzględnego posłuszeństwa swemu seniorowi, królowi oraz, przede wszystkim - Bogu. Walka w celu szerzenia chrześcijaństwa i śmierć w jego obronie była najlepszym sposobem osiągnięcia zbawienia. Inną bardzo ważną dla rycerza cechą był honor, który mógł utracić np. poprzez wycofanie z walki.