Galicja należała do terenów zaboru austriackiego, w którym Polacy mieli dużą swobodę narodową. Przede wszystkim mogli mówić w swoim języku i nie byli prześladowani przez władzę. Nie ciążyła nad nimi stała kontrola władcy kraju, który okupował dane ziemie i nie istniały tam takie procesy wynaradawiania jak np. w zaborze rosyjskim (rusyfikacja). Z tego powodu polski ruch ludowy miał tam łatwość rozwoju i nie był czymś bardzo niebezpiecznym.
Dużo dało też zjednoczenie ludności wiejskiej oraz aktywność inteligencji na wsi galicyjskiej. Ludzie mieszkający na wsiach byli szczególnie zainteresowani ruchem, ze względu na nędzę panującą na wsiach.