Arystoteles uznaje cnotę za cel istnienia państwa, ponieważ dzięki tym wartościom obywatele mogą stać się dobrymi ludźmi, przez co osiągną szczęśliwe życie. Szczęście obywatela według filozofa jest celem państwa. Jeśli jego obywatele nie żyją zgodnie z cnotami etycznymi, może nastąpić chaos i narastać może frustracja wśród ludzi. Wszystkie te negatywne emocje odbiją się niekorzystnie na państwie, dlatego powinno ono dbać o swoich obywateli. Według Arystotelesa najwyższym dobrem jest szczęście ludzkie zależne od cnoty jego duszy. Rozkwit państwa uzależniony jest od osiągnięcia właściwego sobie celu przez obywateli, od ich moralnej dobroci i prawości.