W XI wieku Kościół Katolicki znajdował się w głębokim kryzysie. W tym okresie duchowni podejmowali szereg działań, które miały na celu moralną odbudowę tego środowiska, między innymi:
w 1059 roku papież Mikołaj II opracował nowe zasady konklawe, czyli wyboru nowego papieża spośród grupy kardynałów,
jego następca, papież Aleksander II rozpoczął walkę o dominację lenną na terytorium Hiszpanii, co doprowadziło do zwiększenia autorytetu papieża na arenie międzynarodowej,
w 1075 roku papież Grzegorz VII opublikował dyktat papieski (dictatus pape), który zagwarantował papieżowi dominację w systemie społeczno-politycznym Europy (papież mógł od tej pory zmieniać świeckie dekrety, mianować biskupów, a nawet detronizować cesarzy w określonych okolicznościach politycznych),
w 1122 roku zawarto konkordat wormacki, który był pierwszym krokiem na drodze ku załagodzeniu sporu papieża z cesarzem, a tym samym również do odnowy moralnej całego Kościoła, który mógł skupić się na sprawach wewnętrznych,
