Odpowiedź :
W II wojnie światowej rotmistrz W. Pilecki brał udział w szeregach 19. Dywizji Piechoty, po której rozbiciu nie złożył broni i prowadził partyzancką walkę aż do 17 października 1939 r. Brał udział w tworzeniu wojskowej organizacji konspiracyjnej Tajna Armia Polska (TAP). Zgłosił się do wypełnienia misji wywiadowczej w Auschwitz i 19 września 1940 r., podczas łapanki na warszawskim Żoliborzu, pozwolił się aresztować.
Organizował w obozie konspiracyjny Związek Organizacji Wojskowej, sukcesywnie przekazywał raporty do Komendy Głównej Armii Krajowej. W nocy z 26 na 27 kwietnia 1943 r. zbiegł z obozu, by złożyć osobisty meldunku o sytuacji w obozie w Komendzie Głównej AK oraz uzyskać zgodę przełożonych na przygotowanie akcji zbrojnej mającej doprowadzić do uwolnienia więźniów .
Pilecki włączył się do działań bojowych w czasie powstania warszawskiego. Broniony przez niego teren zyskał nazwę „Reduta Witolda" i był jedną z najdłużej bronionych redut powstańczych.
Po upadku powstania, rtm. Witold Pilecki trafił do obozu w Ożarowie, skąd przewieziono go do obozu jenieckiego w Lamsdorfie, a następnie do oflagu w Murnau. Wyjechał z Murnau 9 lipca 1945 r. i już dwa dni później zameldował się do służby. Do kraju wyruszył jako Roman Jezierski 22 października 1945 r.
Stopniowo nawiązywał kontakty. Zbudował własną sieć współpracowników i informatorów. Zdobywał tajne informacje na temat działalności NKWD i UB, terroru, działalności podziemia zbrojnego, fałszerstw wyborczych oraz o współpracy gospodarczej Polski z Rosją. Wszystkie raporty trafiały do sztabu II Korpusu Polskiego we Włoszech.
Rotmistrz Witold Pilecki aresztowany został przez funkcjonariuszy UB 8 maja 1947 r. Poddano go niezwykle okrutnemu śledztwu. Rozpoczęty 3 marca 1948 r. proces trwał blisko dwa tygodnie. 15 marca 1948 r. Pilecki skazany został na karę śmierci. Bolesław Bierut nie skorzystał wobec niego z prawa łaski. Wyrok wykonano 25 maja 1948 r. o godz. 21.30 w więzieniu na ul. Rakowieckiej 37 w Warszawie.
