W Polsce u schyłku średniowiecza ważne było upowszechnianie kultury łacińskiej, a szczególnie języka łacińskiego. Wartość jego znajomości można porównać do wagi dzisiejszej znajomości języka angielskiego, który jest nam wszechobecny i bez jakiejkolwiek, nawet bardzo podstawowej, znajomości tego języka, trudno byłoby nam funkcjonować. W średniowieczu znajomość łaciny miała największe znaczenie dla osób wierzących, którymi wówczas była zdecydowana większość społeczeństwa. W łacinie bowiem pisane były święte kroniki, a nawet odprawiane były niektóre (zwykle bardziej "poważne") Mszy Święte. Znajomość łaciny była potwierdzeniem pewnego rodzaju statusu - oznaczało to, że jest się osobą wykształconą, co rodziło respekt wśród bliźnich. Łacina była też ówczesnym językiem międzynarodowym - pisano w niej listy, traktaty religijne czy też polityczne oraz dzieła naukowe.