Odpowiedź :
Słowa brudne, żebrzące dzieci obdarzała cukierkami i całowała z pobożnym uczuciem przedstawiają Izabelę Łęcką w niezbyt pozytywnym świetle, ponieważ opis ten należy wiązać z jej przedstawieniem w całości powieści.
Izabela żyje jakby w osobnym świecie od biedoty. Jej gesty miłosierdzia wobec żebrzących można odczytywać jako spełnienie uczynków względem ciała (sama bohaterka powołuje się na wiarę w Chrystusa), ale jej intencje są wyższościowe.
Po części czuła ona obrzydzenie do warstw niższych. które jej zdaniem zapewne jakimś grzechem zasłużyły sobie na swój status społeczny. Jej stosunek sugerują też słowa narratora o brudnych, żebrzących dzieciach, które ukazują z jednej strony litość, a z drugiej – pewną awersję.
Bohaterka nie jest charakteryzowana pozytywnie, ale nie jest to też jednoznacznie negatywne spojrzenie. Nastawienie Łęckiej i cała jej postawa w powieści wydają się niejednoznaczne. Wynikają z jej wychowania, statusu społecznego i wyuczonych zachowań.
Łęcka w Lalce
Izabela Łęcka to jedna z bohaterek powieści Lalka Bolesława Prusa. To o jej względy zabiegi protagonista Stanisław Wokulski, niestety ona nie odwzajemniła jego uczucia.
Łęcka jest z pochodzenia arystokratką, córką Tomasza Łęckiego. Jest obeznana w literaturze, ale w świecie rzeczywistym nie ma pojęcia o wielu sprawach. Wykorzystuje swoich adoratorów, nie chce wiązać się na dłużej, chce być niezależna, jednak sprawy finansowe zmuszą ją do podporządkowania.
Przedstawia obraz upadającej arystokracji, które ustępuje dorobkiewiczowskiej burżuazji.
