W wierszu Joanny Kulmowej Człowiek żeby patrzał nawet sam Bóg ciągle się dziwi / że świat jest / jaki jest, ponieważ dzieło jego stworzenia jest na tyle piękne i pełne, że nawet sam Bóg może się nim zachwycać.
Wynika to także z tego, że Stwórca dał ludziom wolną wolę – mogą oni przekształcać ziemię, która został im poddana. Bóg nie ma zatem absolutnego wpływu na człowieka, stąd, zdaniem podmiotu lirycznego, nawet On sam może się dziwić.
W wierszu Joanny Kulmowej Człowiek żeby patrzał w poetycki sposób podjęty został temat stworzenia świat i człowieka przez Boga.
Człowiek został stworzony, by oglądał piękno świata wraz z Bogiem. Oglądanie tego stworzenia ma dla Niego uczuciem radości, które doprowadza do łez.
Ze względu na doskonałość, a jednocześnie prawdziwość tego, co udało Mu się wykreować nawet Bóg jest w optyce osoby mówiącej zdolny do tak ludzkich wzruszeń.