Piotr Wysocki przyrównał naród do lawy z wierzchu „zimnej i twardej”, lecz posiadającej głębię. Zewnętrzną, twardą skorupą są ugodowcy i zdrajcy, niezainteresowani losem ojczyzny, nieczuli na cierpienia współrodaków, u których żądza kariery, rozbudzone ambicje, własne wygody zagłuszyły wyrzuty sumienia.
„Głębia”, w której płonie wewnętrzny ogień, uosabia polskie życie konspiracyjne, prawdziwych patriotów, spiskowców z sercem wypełnionym „wewnętrznym ogniem”, którego nawet sto lat zimy czyli niewoli nie jest w stanie ostudzić. Oni cierpią, poświęcają życie dla ojczyzny.