a) sytuacja gospodarcza Chin na przełomie XIX i XX wieku:
pogłębiający się kryzys ekonomiczny (wynikał z braku inicjatywy gospodarczej, a także osłabienia, które było wynikiem słabości politycznej i buntów społecznych),
gospodarka była eksploatowana przez obce mocarstwa (na przełomie XIX i XX wieku Chiny były zależne od potęg kolonialnych, które stopniowo przejmowały kontrolę nad potencjałem ekonomicznym państwa),
Chiny były uzależnione od handlu zagranicznego (ta sytuacja wynikała z tego, że mocarstwa kontrolujące gospodarkę Chin były nastawione na własny zysk i nie pozwalały na rozwinięcie się silnego przemysłu wewnętrznego),
zacofanie względem innych państw w regionie (przede wszystkim względem Japonii, która na przełomie XIX i XX wieku była mocarstwem światowym),
b) sytuacja polityczna Chin na przełomie XIX i XX wieku:
upadek autorytetu władcy (na przełomie XIX i XX wieku władca Chin nie cieszył się szacunkiem społeczeństwa a jego władza stopniowo ulegała degradacji),
utrata pozycji na arenie międzynarodowej (tak samo jak w kontekście gospodarczym, Chiny były zacofane przede wszystkim względem Japonii),
ingerencja obcych mocarstw w sprawy wewnętrzne (mocarstwa kolonialne w celu osiągnięcia jak największych zysków decydowały się również na ingerowanie w sprawy polityczne Chin),
