Upadek Konstantynopola jak najbardziej można uznać za symboliczny koniec średniowiecza. Cesarstwo Bizantyńskie po upadku starożytnego Rzymu (co wyznacza nam koniec starożytności) było główną potęgą epoki średniowiecza. Mało tego, Cesarstwo rządziło Europą np. w czasach Justyniana I, który de facto próbował odtworzyć wielkie imperium rzymskie. Upadek Konstantynopola nie tylko zamknął pewien etap polityczny w historii Europy, ale także duchowy i kulturowy: kultura prawosławna i dawno dziedzictwo cesarstwa przejęła teraz z jednej strony Moskwa, a z drugiej strony Osmanie, którzy swoją stolicę przenieśli do Konstantynopola i wspaniale rozwinęli to miasto.
Trzeba zaznaczyć, że Osmanie prowadzili bardzo przyjazną politykę względem osób prawosławnych. Patriarcha tego miasta nie został wygnany, a ludzie nie byli zmuszani do konwersji na islam. Musieli płacić tylko odpowiedni podatek, w zamian za co mogli dalej żyć i się rozwijać, z czego ogromna część ludzi skorzystała i nie wyjechała po przejęciu władzy przez Turków.