O rzeźbie
Doryforos (gr. niosący włócznię) to rzeźba młodzieńca trzymającego tę broń (nie zachowała się do naszych czasów). Dla Polikleta dzieło to było manifestem ideowym jego sztuki.
Nowatorstwo rzeźby
Doryforos w założeniu twórcy nie miał być dziełem realistycznym, lecz przedstawiać postać idealną, spełnienie kanonu rzeźbiarskiego. Warto spojrzeć na proporcje postaci. Artysta wyznaczał je nie za pomocą przyjętej wówczas zasady (ciało ludzkie = 7 wysokości głowy), lecz na podstawie zwielokrotnionych wymiarów kciuka.
Najważniejszą innowacją rzeźbiarską Polikleta był kontrapost. Polegał on na zachowaniu w posągu przeciwwagi - dlatego postać ma jedną nogę pewnie stojącą, drugą lekko wychyloną, jedną rękę napiętą, trzymającą włócznię, a drugą swobodnie opadającą. Takie rozwiązanie nadaje rzeźbie realizmu i sprawia, że postać wygląda naturalnie oraz swobodnie.