Odpowiedź :
Antygona broni swoich racji, powołując się przede wszystkim na prawa ustanowione przez bogów. Ciało człowieka musi zostać pochowane, by jego dusza mogła odnaleźć spokój w świecie zmarłych. Uważa że zapewnienie bratu wiecznego spoczynku jest jej obowiązkiem i żadne zakazy tego nie zmienią. Czuje się do tego zobowiązana jako członkini tego samego rodu, a przede wszystkim jako rodzona siostra Polinejkesa. Boi się też o siebie samą - sprzeciwiając się woli bogów, ściągnie na siebie ich gniew. Zwraca również uwagę, choć w mniejszym stopniu, na tragiczną historię swojej rodziny, a także na sławę, jaką przyniesie jej pochowanie brata. Głównie obawia się jednak o jego duszę i to dlatego sprzeciwia się Kreonowi.
Argumenty Antygony w rozmowie z Ismeną
- „Ty tu znieważaj święte prawa bogów" — Antygona nie odważy się sprzeciwić boskim nakazom
- „Nie troszcz się o mnie; nad twoim radź losem” — będąc posłusznymi zakazom Kreona, Antygona i Ismena mogą zgubić własne dusze
- „On nie ma nad moimi prawa” — Antygona jest posłuszna bogom
- „Mają więc leżeć bez łez i bez grobu,/ Na pastwę ptakom żarłocznym i strawę” — Antygona kocha swojego brata i nie może pogodzić się z jego losem
- „Teraz wraz ukażesz, czyś godną rodu, czy wyrodną córą” — siostry nie mogą zdradzić swojej rodziny
- „Znów wrogowie godzą w naszych miłych” — na rodzinę Antygony i Ismeny od lat spadają największe katastrofy i tragedie, zatem dziewczęta powinny bronić swoich bliskich.
Argumenty Antygony w rozmowie z Kreonem
- „A nie mniemałam, by ukaz twój ostry […] mógł łamać święte prawa boże” — Kreon nie może stawiać siebie i swoich zakazów ponad prawa bogów
- „Hades pożąda praw równych” — bogowie traktują ludzi sprawiedliwie, zatem Polinejkes ma prawo zostać pochowany
- „Mierziłoby mnie braterskie ciało/ Nie pogrzebane” — tak jak w rozmowie z Ismeną Antygona przypomina, że jest przede wszystkim siostrą, która bardzo kocha swojego brata i boi się o jego duszę
- „Czcić swe rodzeństwo nie przynosi wstydu” — jak wyżej, Antygona pragnie, by obaj jej bracia trafili do Hadesu i nie uważa, by troska o nich była zbrodnią
- „Współkochać przyszłam, nie współnienawidzić” — Antygona nie ma złych zamiarów, nie chce kłócić się z Kreonem, zależy jej tylko na spokoju duszy brata
- „A jednak skąd bym piękniejszą ja sławę/ Uszczknęła, jako z brata pogrzebania?” — pochówek Polinejkesa może przynieść Antygonie sławę, której jako kobieta nie zdobędzie na przykład na polu bitwy.
Sofokles, „Antygona"
Fabuła tragedii nawiązuje do mitu o Edypie, władcy Teb, który nieumyślnie zabił swojego ojca i poślubił własną matkę. Bohaterami „Antygony" są dzieci Edypa — jego córki Ismena i Antygona oraz wspomniani tylko synowie Polinejkes i Eteokles. Po śmierci ojca władzę w Tebach mieli na zmianę sprawować jego synowie. Między braćmi narodził się jednak konflikt zakończony tragiczną śmiercią obu. Kreon, nowy władca Teb, zarządził, by Eteokles, który w trakcie walki sprawował władzę nad miastem, został pochowany z honorami, a Polinejkes, który zaatakował brata, pozostawiony dzikim zwierzętom na pożarcie. Antygona buntuje się i wbrew zakazom przygotowuje bratu godny pochówek.
