Odpowiedź :
1.
Zasadniczą przyczyną kryzysu monarchii wczesnopiastowskiej była mocarstwowa polityka Bolesława I. Eskalacja problemów Państwa Polskiego przypadła na czas rządów Mieszka II Lamberta, który objął rządy w kraju, po śmierci ojca w 1025. Nowy władca bezpośredni po objęciu tronu koronował się na króla Polski. Wskutek jednoczesnego prowadzenia walk na zachodzie, przeciwko Niemcom i na wschodzie, przeciwko książętom ruskim, polski władca zmuszony był uchodzić na Czechy, gidze został pojmany i okaleczony. Władzę po Mieszku II przejął jego brat- Bezprym, a kraj pogrążył się w chaosie (wybuch reakcji pogańskiej). Sytuację opanował dopiero książę Kazimierz I- syn Mieszka II i Rychezy, który w 1034 roku przejął rządy w Państwie Polskim. Mimo zapobieżeniu upadku piastowskiej państwowości Kazimierzowi nie udało się koronować, gdyż napotkał na wewnętrzny sprzeciw możnowładztwa, a co najważniejsze nie uzyskał koniecznej do tego zgody cesarza.
2.
Po śmierci Kazimierza I, na tron wstąpił jego syn- Bolesław II. Prowadził on politykę prowadzącą do uniezależnienia Państwa Polskiego od Cesarstwa. Dlatego też, w trakcie sporu o inwestyturę, poparł stanowisko papieża Grzegorza VII. Przychylność papiestwa pozwoliła Bolesławowi na koronację królewską, która miała miejsce w 1076 roku.
