Odpowiedź :
Ingerencje państw ościennych w wewnętrzne sprawy Rzeczpospolitej.
Największą ingerencję w sprawy Rzeczpospolitej można zauważyć w XVIII wieku. Jedne z najważniejszych z tych wydarzeń to:
- Sejm Niemy - pod pretekstem zagrożenia ze strony Turcji August II wprowadził wojska saskie do Polski. W odpowiedzi zwołano konfederację w Tarnogrodzie, która wezwała na pomoc wojska cara Piotra I. Przeprowadzono arbitraż między konfederatami, a Augustem II pod pośrednictwem ambasadora rosyjskiego. Podpisano traktat warszawski, a następnie 1 lutego 1717 roku ratyfikowano go na najkrótszym, jednodniowym sejmie, na którym nikogo nie dopuszczono nikogo do głosu, w obawie przed zerwaniem obrad. Z racji podpisu ambasadora rosyjskiego Rosja rościła sobie miano gwarantki, gdyby ustalenia Sejmu Niemego miały być zniesione.
- Sejm repninowski - ambasador rosyjski Nikołaj Repnin zażądał równouprawnienia innowierców w Rzeczpospolitej. Sejm jednak przyznał swobodę religijną, ale nie nadał innowiercom praw politycznych. Pod pretekstem obrony interesów ludzi innych wyznań w 1787 roku wkroczyły wojska rosyjskie na teren Rzeczypospolitej. W październiku 1767 roku wyznaczono obrady sejmu pod osłoną wojsk Rosji. Nikołaj Repnin zażądał uchwalenia praw kardynalnych ((liberum veto, nietykalność szlachty, nieograniczona kontrola nad chłopami, prawo do wypowiadania nieposłuszeństwa królowi, zasada wolnej elekcji, nierozerwalność unii Polski z Litwą), których gwarantem stała się Rosja na mocy traktatu gwarancyjnego z 1768 roku.
- Konfederacja targowicka - zawiązana w Petersburgu 27 kwietnia 1792 roku, by obronić "kardynalne prawa szlacheckie". Ogłoszoną ją 14 maja 1792 roku w Targowicy i zwróciła się do Rosji o zbrojną pomoc. Wybuchła wojna polsko-rosyjska, Katarzyna II zażądała od króla Stanisława Augusta Poniatowskiego przystąpienia do konfederacji Targowickiej, grożąc detronizacją. Król, po bitwie pod Zieleńcami przystąpił do konfederacji, zaprzestano walki, a wojska rosyjskie weszły do Warszawy. W państwie targowiczanie przejęli władzę. W styczniu 1793 podpisano prusko-rosyjski traktat rozbiorowy, powodem miało być przeciwdziałanie w Polsce szerzeniu się "zarazy jakobińskiej". Zwołano sejm 17 sierpnia tego samego roku w Grodnie. Podczas ratyfikacji posłowie milczeli, co uznano za zgodę. Na posiedzeniu przywrócono również Radę Nieustającą oraz prawa kardynalne, przy czym prawo do liberum veto miało się ograniczać do spraw najważniejszych. Tym samym cofnięto reformy Sejmu Wielkiego. Reformy Sejmu Wielkiego upadły ze względu na zbrojną interwencję Rosji przy pomocy konfederacji Targowickiej i uzależnieniu kraju od dworu w Petersburgu.
