Odpowiedź :
W wierszu "Topielec" Bolesława Leśmiana znajdziemy kilka ciekawych neologizmów, które rozpoczynając się przedrostkiem, zakończone są spółgłoską dźwięczną: "wszechleśnym", "niedowcieleń" oraz "bezśmiechem". Podczas gdy przedrostek "wszech-" służy podkreśleniu wielkości i potęgi opisywanego w wierszu zjawiska, prefiksy "niedo-" i "bez-" będą podkreślały odpowiednio niedokończenie i brak.
„wszechleśnym” - prefiks „wszech-” został dołączony do przymiotnika występującego w nadrzędniku liczby pojedynczej. Wyraz możemy podzielić w ten sposób: wszech-leśn-ym. Pierwszy człon jest prefiksem, drugi rdzeniem, a trzecim końcówką fleksyjną. Wyraz oznacza coś, co ogarnia cały teren lasu, każdą jego część. Podkreśla wielkość i potęgę opisywanego zjawiska.
„niedowcieleń" - prefiks "niedo-" został dołączony do rzeczownika wcielenie występującego w dopełniaczu liczby mnogiej. Wyraz możemy podzielić w ten sposób" niedo-wcieleń, gdzie pierwszy człon jest prefiksem, drugi rdzeniem. Występuje tutaj oboczność n:ń i końcówka zerowa. "Niedowcielenie" oznacza coś, co nie przybrało swojej ostatecznej postaci. Neologizm jest analogią do wyrazów takich jak np."niedopowiedzenie". Podkreśla, że coś jest niedokończone.
„bezśmiechem" - prefiks "bez-" został dołączony do rzeczownika śmiech występującego w nadrzędniku liczby pojedynczej. Wyraz możemy podzielić w następujący sposób bez-śmiech-em, gdzie pierwszy człon jest prefiksem, drugi rdzeniem, a trzecim końcówką fleksyjną. "Bezśmiech" oznaczał będzie brak śmiechu, coś wyjątkowo ponurego.
Neologizmy stanowią cechę charakterystyczną poezji Bolesława Leśmiana. W teorii literatury powstał nawet termin "leśmianizmy", który określa tworzone przez poetę słowa.
#SPJ1