Metaforyczne przesłanie Burzy
Co dzieje się w utworze?
Wiersz opowiada o załodze statku, który wstrząsany jest straszliwym sztormem. Żeglarze są przerażeni i zdają się przegrywać walkę z okrutnym żywiołem. Żegnają się, modlą albo próbują się ratować. Tylko jeden członek załogi siedzi samotnie, niewzruszony burzą, lecz smutny i cierpiący.
Metaforyczne przesłanie wiersza
Utwór opowiada o stanie psychicznym samotnego podróżnego. Sztorm i reakcje na niego to pełne uczuć i emocji życia innych ludzi, którzy nie chcą umierać, bo zbyt kochają życie i nie chcą opuszczać swych bliskich. Te rozpaczliwe próby uratowania się stoją w kontraście do nieczułości podróżnego, który zazdrości przerażonym, bo wie, że jeśli rozpaczają, to znaczy, że mają po co żyć. Samotnik czuje się wyobcowany, niepotrzebny, obojętny. Jego zazdrość wobec ludzi mających wolę życia sprawia, że cierpi jeszcze bardziej z powodu swojego chłodu emocjonalnego. Metaforycznym znaczeniem wiersza jest zatem porównanie pełnych życia ludzi i zobojętniałego indywidualisty.
