1. Wypisz z tego akapitu wszystkie określenia oceniające powieść Stefana Żeromskiego "Przedwiośnie"
2. Wyjaśnij czemu służą postawione pod koniec akapitu pytania.
(5) Żadnej takiej idei nie odnajduje jednak Baryka na samej wojnie, ledwo naszkicowanej kilkoma lakonicznym akapitami, których celem właściwym jest wprowadzenie postaci Hipolita. Wojna służy Żeromskiemu tylko za wstęp do drugiej części powieści. Jej bohaterem zbiorowym, tylko pozornie służącym za tło do romansów Cezarego jest polski dwór- Nawłoć. Zamiast “idei zasadniczej” znajduje zatem Baryka Polskę “realną”. Zabieg na pozór jest dosyć dziwny. To prawda, że w latach dwudziestych dwór szlachecki był jeszcze ważną instytucją gospodarczą i że ciągle stanowi istotny element polskiej kultury. Kierowanie ostrza społecznej krytyki przeciwko dworowi w czasach budowy masowej demokracji, gdy ton polityce polskiej nadawały partie chłopskie i ruch narodowy, którego bazą było drobnomieszczaństwo, musiało być jednak już wtedy zabiegiem cokolwiek anachronicznym. Tym bardziej w przypadku książki, która jest po dziś dzień uważana za najważniejszą powieść polityczną dwudziestolecia. Już wtedy zresztą zarzucano Żeromskiemu, że nie przeciwstawił Baryce, poza Gajowcem, typem nieco staroświeckiego społecznika, żadnej postaci reprezentującej rzeczywiste życie publiczne tamtego okresu. Dlaczego w tej- jak głosi legenda -arcypolitycznej powieści nie ma wcale polityki polskiej pierwszych lat niepodległości? Dlaczego tej arcylewicowej powieści ideowymi antagonistami Baryki nie są ani endecy, ani klerykałowie? Dlaczego Żeromski nie pisze w niej ani o zabójstwie Narutowicza, ani o robotniczej rewolcie krakowskiej z 1923 roku?
