Nieszczęśliwy, kto próżno o wzajemność woła,
Nieszczęśliwszy jest, kogo próżne serce nudzi,
Lecz ten u mnie ze wszystkich nieszczęśliwszy ludzi,
Kto nie kochał, że kochał, zapomnieć nie zdoła.
Widząc jaskrawe oczy i bezwstydne czoła,
Pamiątkami zatruwa rozkosz, co go łudzi;
A jeśli wdzięk i cnota czucie w nim obudzi,
Nie śmie z przekwitłem sercem iść do stóp anioła.
Albo drugimi gardzi, albo siebie wini,
Minie ziemiankę, z drogi ustąpi bogini,
A na obiedwie patrząc, żegna się z nadzieją;
I serce ma podobne do dawnej świątyni,
Spustoszałej niepogód i czasów koleją,
Gdzie bóstwo nie chce mieszkać, a ludzie nie śmieją.
A) Określ i opisz osobę mówiącą w utworze. Udowodnij swoją hipotezę, odnosząc się do utworu
B) Na podstawie rodzajów wiersza opisz jego budowę. Udowodnij swoje zdanie, odnosząc się do utworu.
C) Udowodnij, że zacytowany utwór to sonet. Pamiętaj o odniesieniu się do utworu.
D) Scharakteryzuj rymy w sonecie. Pamiętaj o wykorzystaniu utworu.
E) Opisz tematykę utworu. Jakie refleksje i emocje wyraża podmiot liryczny?
F) Odszukaj w wierszu podane środki poetyckie i określ ich funkcję (po co poeta je zastosował, jaki efekt chciał osiągnąć?)
