Odpowiedź:
MIŁOŚĆ DO OJCZYZNY MIARĄ WARTOŚCI CZŁOWIEKA: Tyrtajos był pierwszym poetą, który wezwał rodaków do obrony ojczyzny. Od jego imienia powstało określenie: poezja tyrtejska, oznaczające poezję patriotyczną, nawołującą do walki w obronie niepodległości kraju.
Wiersz Rzecz to piękna... jest utworem, w którym podmiot liryczny sławi tych, którzy giną za ojczyznę. Patetyczny charakter nadaje mu zastosowanie heksametru. Główna myśl wiersza wyrażona została w zwięzły sposób na samym początku:
"Rzecz to piękna zaprawdę, gdy krocząc w pierwszym szeregu,
Ginie człowiek odważny, walcząc w obronie ojczyzny".
Następnie poeta przeciwstawia "rzeczy pięknej" "los najgorszy ze wszystkich", los tułacza, wygnańca. Opisuje go szczegółowo: wygnaniec staje się żebrakiem, błąka się z ojcem staruszkiem i matką, skazuje na tułaczkę żonę i dzieci, spotyka się z wrogością, cierpi niedostatek, "Hańbą rodzinę okrywa", i "przyszłość rodu niweczy". Poeta dobitnie podkreśla, że wygnaniec nie budzi współczucia. Taki szczegółowy opis losu wygnańca ma na celu pobudzenie woli walki, jest argumentem na rzecz wyrażonej na początku tezy, że już lepiej zginąć. Można więc teraz wyłożyć argumenty ostateczne. Są nimi bezpośrednie wezwania: "Walczmy mężnie w obronie tej naszej ziemi i dzieci".
Następne wezwania skierowane są do młodzieńców:
"walczcie, a jeden przy drugim niech wytrwa",
"sercom w swych piersiach przydajcie wielkości i męstwa",
"Lęk (...) odrzućcie".
"Nie zostawiajcie (...) starców czcigodnych".
Wezwania te są bardzo konkretne i praktyczne. Nie mają charakteru haseł. Wiersz mimo patosu jest szczery, poeta mówi o sytuacji realnej: konieczności wyboru między walką, nawet śmiercią w walce, a haniebnym wygnaniem:
"Rzecz to piękna zaprawdę, gdy krocząc w pierwszym szeregu,
Ginie człowiek odważny, walcząc w obronie ojczyzny..."
Natomiast marny jest los człowieka, który porzuca swą ojczyznę. Staje się on żebrakiem i tułaczem okrytym hańbą.
Wyjaśnienie: