Mały Książę pisze... Nadeszła pora rozstania. Płakał. Powiedział jednak, żebym się nie martwił. Bo on, mimo że się rozstajemy, zyskał tak wiele, a kolor zboża już zawsze będzie mu się kojarzył tylko ze mną. Zrozumiałem wtedy, jak wiele ja sam zyskałem. Nie dostrzegłem tego wcześniej, bowiem dobrze widzi się tylko sercem, a najważniejsze jest niewidoczne dla oczu. Zrozumiałem, że jest się odpowiedzialnym za to, co się oswoiło. Zrozumiałem, że jestem odpowiedziany za moją różę. Skomentuj wpis: ​