2. Dokonaj streszczenia logicznego tekstów według schematu.Jaka jest teza tekstu? Jakie argumenty przemawiają za tą tezą? Jakie przykłady dowodzą słuszności argumentów? Narcyz mógł być bohaterem pouczającej powiastki, mówiącej, do czego prowadzi bezkrytyczne zapatrzenie w siebie, ale mógł być także bohaterem tragicznym, dociekającym istoty swego losu, zmagającym się z przeznaczeniem; mógł być zarówno pięknym głuptaskiem, który niczego poza sobą nie jest w stanie zobaczyć, jak bohaterem, którego zasadniczą pasją jest poznanie, przede wszystkim - samego siebie. Narcyz stał się określeniem pewnego typu stosunku człowieka do własnego ,,ja". [...] W wersjach uproszczonych, sięgających tradycji dawnych alegorii, z Narcyzem wiążą się przede wszystkim wyobrażenia próżności. Gdyby jednak do nich ograniczyć sens opowieści, byłby to tylko dość żałosny i ubogi przykład natrętnej dydaktyki. [...] Narcyz [...] stanowi [...] przede wszystkim problem intelektualny: zastanawia się nad swym położeniem, osobliwym i tragicznym - i sam dla siebie jest przepaścią. Jest także dlatego, że stał się sam dla siebie - innym, że - zakochany w sobie spełnia role przeznaczone dla różnych osób. Stąd związek z dwoma tak ważnymi motywami czy wyobrażeniami: sobowtóra i odbicia, wyobrażeniami blisko z sobą spokrewnionymi, skoro najdonioślejsze w obydwu jest zdwojenie. [...] Zwierciadło pokazuje człowiekowi jego fizyczność, ale także podsuwa mu problemy, odbicie podlega interpretacji, zmusza do pytań o własną tożsamość i własne położenie. Powstaje kwestia, co się właściwie w lustrze widzi. [...] Odbicie wnosi element zawieszenia, pozwala, by człowiek obcował sam ze sobą. Ale czy tak jest rzeczywiście? Gdy Narcyz - powiada Sartre - chce dotknąć swego odbicia, spotyka tylko abstrakcję, pustą formę nicości. Narcyz jest bohaterem poznania, bohaterem kontemplacji. Kontempluje wszakże nie swą urodę, [...] kontempluje przede wszystkim swą sytuację w świecie, poddaje refleksji możliwości poznania, nie tylko własne, ale [...] człowieka w ogólności. Zatopiony w kontemplacji Narcyz skazany jest na samotność. [...] Samotność ta jest zrządzeniem losu, które prowadzi do katastrofy, ale także wartością. Michał Głowiński, Narcyz i jego odbicia [w:] tegoż, Mity przebrane, Kraków 1994, s. 55-83.
