Wsi spokojna, wsi wesoła,
Który głos twej chwale zdoła1
?
Kto twe wczasy2
, kto pożytki
Może wspomnieć zaraz3 wszytki?
Człowiek w twej pieczy uczciwie
Bez wszelakiej lichwy4
żywie;
Pobożne jego staranie
I bezpieczne5
nabywanie.
[…]
Oracz pługiem zarznie w zięmię;
Stąd i siebie, i swe plemię,
Stąd roczną czeladź6
i wszytek
Opatruje swój dobytek.
Jemu sady obradzają,
Jemu pszczoły miód dawają;
Nań7
przychodzi z owiec wełna
I zagroda jagniąt pełna.
Pieśń świętojańska o sobótce, [w:] Pieśni, oprac. Ludwika Szczerbicka-Ślęk, Wrocław 1970.
1 Twej chwale zdoła – podoła wychwalaniu cię.
2 Wczasy – wygody; wolne chwile.
3 Zaraz – równocześnie.
4 Lichwa – pożyczanie pieniędzy.
5 Bezpieczny – tu: pozbawiony trosk.
6 Roczna czeladź – robotnicy przyjęci na rok do pracy.
7 Nań – na niego.
Zadanie 6. (0–1)
Podaj autora zacytowanego fragmentu utworu.
