Odpowiedź :
Księga I rozpoczyna się opisem walk pomiędzy Europą a Azją w czasach mitycznych. Następnie omawia autor panowanie króla Lydii, Krezusa, który pierwszy zaatakował Greków w Azji Mniejszej. Państwo perskie i jego podboje stanowią ośrodek narracji, wokół którego skupione są wszystkie inne wątki. Mówi więc Herodot najpierw o podboju Azji Mniejszej, Babilonu, następnie o wyprawie Cyrusa przeciw Messagetom, w końcu o jego śmierci[24].
Kolejny wielki władca perski Kambyzes i jego wyprawa na Egipt dała Herodotowi możność opisu tego kraju, jego religii, historii i obyczajów mieszkańców. Egiptowi poświęcił więc całą Księgę II.
Treść Księgi III wypełniają opisy podbitego Egiptu, dzieje Polikratesa z Samos, opis rządów Magów oraz początków panowania Dariusza i dokonanych przezeń reform.
W Księdze IV przedstawia wyprawę Dariusza przeciwko Scytom i ich dzieje; następujący dalej opis wyprawy Persów na Libię prowadzi go do Kyreny i ludów z północy Afryki.
Księga V zawiera opowieść o podboju Tracji oraz dzieje powstania jońskiego.
W Księdze VI znajduje się opis ujarzmienia Jonów oraz relacje z pierwszej wyprawy wojennej Mardoniosa i akcji Datisa/Artafernesa przeciw Atenom, zakończonej bitwą pod Maratonem.
Trzy ostatnie opowiadają o wyprawie Kserksesa. I tak Księga VII zawiera wydarzenia do śmierci Leonidasa pod Termopilami; Księga VIII mówi o walkach u przylądka Artemizjon i o bitwie pod Salaminą; wreszcie ostatnia, IX księga przynosi relacje z bitew pod Platejami, u przylądka Mykale i o oblężeniu Sestos.
Gdy Herodot umierał powstawać zaczęła historia Tukidydesa[25]. Dzieło w porównaniu z "Dziejami" Herodota dojrzałe, oparte na innych poglądach i innych metodach badawczych[26]. W stosunku do swego poprzednika uczynił Tukidydes krok milowy, podobny temu, jaki uczynił Herodot względem logografów. Owe milowe kroki były jednak możliwe wyłącznie dzięki pracy poprzedników i choć pierwsza pragmatyczna historia współczesna wyszła spod pióra Tukidydesa, to przecież i on, w historycznym uzasadnieniu wojny peloponeskiej, nawiązał do dzieła swego wielkiego poprzednika[27].
"Dzieje" Herodota były, mimo wszystkich swych braków, pierwszą próba ujęcia w całość historii Grecji i otaczającego ją świata w sposób jaki znali i rozumieli Hellenowie. Były, na koniec, pierwszym zapisem historycznym znanym powszechnie zarówno współczesnym, jak i potomnym, aż po czasy nowożytne.
Kolejny wielki władca perski Kambyzes i jego wyprawa na Egipt dała Herodotowi możność opisu tego kraju, jego religii, historii i obyczajów mieszkańców. Egiptowi poświęcił więc całą Księgę II.
Treść Księgi III wypełniają opisy podbitego Egiptu, dzieje Polikratesa z Samos, opis rządów Magów oraz początków panowania Dariusza i dokonanych przezeń reform.
W Księdze IV przedstawia wyprawę Dariusza przeciwko Scytom i ich dzieje; następujący dalej opis wyprawy Persów na Libię prowadzi go do Kyreny i ludów z północy Afryki.
Księga V zawiera opowieść o podboju Tracji oraz dzieje powstania jońskiego.
W Księdze VI znajduje się opis ujarzmienia Jonów oraz relacje z pierwszej wyprawy wojennej Mardoniosa i akcji Datisa/Artafernesa przeciw Atenom, zakończonej bitwą pod Maratonem.
Trzy ostatnie opowiadają o wyprawie Kserksesa. I tak Księga VII zawiera wydarzenia do śmierci Leonidasa pod Termopilami; Księga VIII mówi o walkach u przylądka Artemizjon i o bitwie pod Salaminą; wreszcie ostatnia, IX księga przynosi relacje z bitew pod Platejami, u przylądka Mykale i o oblężeniu Sestos.
Gdy Herodot umierał powstawać zaczęła historia Tukidydesa[25]. Dzieło w porównaniu z "Dziejami" Herodota dojrzałe, oparte na innych poglądach i innych metodach badawczych[26]. W stosunku do swego poprzednika uczynił Tukidydes krok milowy, podobny temu, jaki uczynił Herodot względem logografów. Owe milowe kroki były jednak możliwe wyłącznie dzięki pracy poprzedników i choć pierwsza pragmatyczna historia współczesna wyszła spod pióra Tukidydesa, to przecież i on, w historycznym uzasadnieniu wojny peloponeskiej, nawiązał do dzieła swego wielkiego poprzednika[27].
"Dzieje" Herodota były, mimo wszystkich swych braków, pierwszą próba ujęcia w całość historii Grecji i otaczającego ją świata w sposób jaki znali i rozumieli Hellenowie. Były, na koniec, pierwszym zapisem historycznym znanym powszechnie zarówno współczesnym, jak i potomnym, aż po czasy nowożytne.
