Odpowiedź :
Rodzaje:
Taniec europejski, orientalny, latynoski & flamenco, nowoczesny, etniczny, relaksacyjny.
Taniec europejski, orientalny, latynoski & flamenco, nowoczesny, etniczny, relaksacyjny.
Wyróżniamy tańce standardowe (walc angielski, walc wiedeński, tango, foxtrot, quickstep) oraz tańce latynoamerykańskie (rumba, samba, cha-cha, paso doble, jive).
Walc angielski - pochodzi z Anglii, został wykonany po raz pierwszy w roku 1910 w Londynie. Jego cechy to: takt ¾, tempo 20-30 taktów na minutę. Akcja ciała w kroku pierwszym polega na wyjściu płasko, w kroku drugim natomiast na unoszeniu a w kroku trzecim na powolnym zejściu w dół. Prawidłowe wykonanie tego tańca daje wrażenie łodzi płynącej po wznoszących i opadających falach.
Walc wiedeński - jest szybszy od walca angielskiego, tempo wynosi 60 taktów na minutę.
Wykonany był po raz pierwszy w 1815 roku podczas kongresu wiedeńskiego. Szybkie wirowe ruchy, które są jego cechą charakterystyczną po pierwszym pokazie wywołały wiele kontrowersji. Mimo to do połowy dziewiętnastego wieku był on elementem obowiązkowym na balach w prawie całej Europie.
Tango - pochodzi z Buenos Aires oraz Montevideo. Wyróżnia się kilka jego rodzajów: tango argentyńskie, tango amerykańskie, tango fińskie, tango międzynarodowe. Pomimo, że przybyło ono do Europy, jako taniec latynoamerykański przydzielono je do grupy tańców standardowych, ponieważ tancerze tańczą blisko siebie. Taniec ten przypominać ma kłótnię małżonków, ma agresywny wygląd, tancerze wykonują zaskakujące i szybkie ruchy.
Foxtrot - taniec ten zapoczątkował Harry Fox, gdy w 1913 roku wprowadził na scenę teatru specyficzne, nieznane dotąd w balecie kroki. W 1914 roku amerykański związek nauczycieli określił zasady tańczenia. Kroki podzielono na wolne i szybkie, ich tempo to wolno, wolno, szybko, szybko. Taniec ten ma charakter progresywny, partner idzie do przodu, a partnerka do tyłu. Wiele figur jest wspólnych dla foxtrota i walca angielskiego.
Quickstep - pojawił się w Anglii, w połowie ubiegłego stulecia, jako szybsza odmiana foxtrota. Charakterystyczną cechą są podskoki dające wrażenie jakby para poruszała się ponad powierzchnią parkietu. Inna cechą są kicki, które są wykopami nóg w powietrze.
Rumba - zapoczątkowana została przez plemiona afrykańskie sprowadzone na Kubę. Jest to taniec, w którym partnerka swoim seksapilem dominuje partnera, dlatego też rumba nazywana jest tańcem miłości lub tańcem namiętności. Pochodzi ona od cha-chy a tempo kroku podstawowego to wolny, szybki, szybki.
Samba - pochodzi prawdopodobnie od tańca „w kółko" afrykańskich murzynów ze szczepu Bantu. Taniec ten charakteryzuje dużo ruchów intymnych przypominających falowanie partnerów. Partnerzy zachowują się jakby biegali po rozżarzonych węglach, obiegają się dookoła starając się jakby przechytrzyć się nawzajem w drodze do mety.
Cha-cha - wywodzi się z rumby i mambo. Styl tańczenia zmieniał się bardzo często. Autorem jest Pierre Lavelle, początkowo ważne było ostre zginanie i prostowanie kolan, z czasem zastąpione łagodniejszą akcją nóg. Forma taneczna cha-chy została ustalona w 1953 roku. Charakterystyczne są także kokieteryjne ruchy a główną zasadą techniczną są tzw. przeprosty polegające na prostowaniu kolan.
Paso doble - jest to forma pochodząca z Hiszpanii. Charakter tańca oddaje atmosferę areny i walki byków - corridę. Parter pełni rolę toreadora, partnerka odgrywa byka. Każdy pokaz składa się z trzech części: wejście na arenę, walka z bykiem i zabicie go oraz parada po zakończeniu walki. Marszowy charakter muzyki wyzwala narastające napięcie a każda cześć w muzyce kończy się mocno akcentowanym uderzeniem.
Jive - powstał w Ameryce po 1910 roku. Do Europy przywieźli go amerykańscy żołnierze. Ten bardzo szybki i dynamiczny taniec wykazuje podobieństwo do rock and rolla. Kroki polegają na wbijaniu ciężaru ciała w parkiet tak jakby chciało się szybko rozgnieść uciekające pluskwy. Charakterystyczne są także szybkie kopnięcia.
Walc angielski - pochodzi z Anglii, został wykonany po raz pierwszy w roku 1910 w Londynie. Jego cechy to: takt ¾, tempo 20-30 taktów na minutę. Akcja ciała w kroku pierwszym polega na wyjściu płasko, w kroku drugim natomiast na unoszeniu a w kroku trzecim na powolnym zejściu w dół. Prawidłowe wykonanie tego tańca daje wrażenie łodzi płynącej po wznoszących i opadających falach.
Walc wiedeński - jest szybszy od walca angielskiego, tempo wynosi 60 taktów na minutę.
Wykonany był po raz pierwszy w 1815 roku podczas kongresu wiedeńskiego. Szybkie wirowe ruchy, które są jego cechą charakterystyczną po pierwszym pokazie wywołały wiele kontrowersji. Mimo to do połowy dziewiętnastego wieku był on elementem obowiązkowym na balach w prawie całej Europie.
Tango - pochodzi z Buenos Aires oraz Montevideo. Wyróżnia się kilka jego rodzajów: tango argentyńskie, tango amerykańskie, tango fińskie, tango międzynarodowe. Pomimo, że przybyło ono do Europy, jako taniec latynoamerykański przydzielono je do grupy tańców standardowych, ponieważ tancerze tańczą blisko siebie. Taniec ten przypominać ma kłótnię małżonków, ma agresywny wygląd, tancerze wykonują zaskakujące i szybkie ruchy.
Foxtrot - taniec ten zapoczątkował Harry Fox, gdy w 1913 roku wprowadził na scenę teatru specyficzne, nieznane dotąd w balecie kroki. W 1914 roku amerykański związek nauczycieli określił zasady tańczenia. Kroki podzielono na wolne i szybkie, ich tempo to wolno, wolno, szybko, szybko. Taniec ten ma charakter progresywny, partner idzie do przodu, a partnerka do tyłu. Wiele figur jest wspólnych dla foxtrota i walca angielskiego.
Quickstep - pojawił się w Anglii, w połowie ubiegłego stulecia, jako szybsza odmiana foxtrota. Charakterystyczną cechą są podskoki dające wrażenie jakby para poruszała się ponad powierzchnią parkietu. Inna cechą są kicki, które są wykopami nóg w powietrze.
Rumba - zapoczątkowana została przez plemiona afrykańskie sprowadzone na Kubę. Jest to taniec, w którym partnerka swoim seksapilem dominuje partnera, dlatego też rumba nazywana jest tańcem miłości lub tańcem namiętności. Pochodzi ona od cha-chy a tempo kroku podstawowego to wolny, szybki, szybki.
Samba - pochodzi prawdopodobnie od tańca „w kółko" afrykańskich murzynów ze szczepu Bantu. Taniec ten charakteryzuje dużo ruchów intymnych przypominających falowanie partnerów. Partnerzy zachowują się jakby biegali po rozżarzonych węglach, obiegają się dookoła starając się jakby przechytrzyć się nawzajem w drodze do mety.
Cha-cha - wywodzi się z rumby i mambo. Styl tańczenia zmieniał się bardzo często. Autorem jest Pierre Lavelle, początkowo ważne było ostre zginanie i prostowanie kolan, z czasem zastąpione łagodniejszą akcją nóg. Forma taneczna cha-chy została ustalona w 1953 roku. Charakterystyczne są także kokieteryjne ruchy a główną zasadą techniczną są tzw. przeprosty polegające na prostowaniu kolan.
Paso doble - jest to forma pochodząca z Hiszpanii. Charakter tańca oddaje atmosferę areny i walki byków - corridę. Parter pełni rolę toreadora, partnerka odgrywa byka. Każdy pokaz składa się z trzech części: wejście na arenę, walka z bykiem i zabicie go oraz parada po zakończeniu walki. Marszowy charakter muzyki wyzwala narastające napięcie a każda cześć w muzyce kończy się mocno akcentowanym uderzeniem.
Jive - powstał w Ameryce po 1910 roku. Do Europy przywieźli go amerykańscy żołnierze. Ten bardzo szybki i dynamiczny taniec wykazuje podobieństwo do rock and rolla. Kroki polegają na wbijaniu ciężaru ciała w parkiet tak jakby chciało się szybko rozgnieść uciekające pluskwy. Charakterystyczne są także szybkie kopnięcia.
