Odpowiedź :
Przypowieść o synu marnotrawnym (lub Przypowieść o miłosiernym ojcu) - przypowieść nowotestamentowa, przedstawiona w Ewangelii według św. Łukasza (15, 11-32).
Przypowieść ta, opowiedziana przez Chrystusa, pokazuje, czym jest miłosierdzie. Młodszy syn utracił łaskę, złamał przymierze miłości, utracił godność, a jednak doznał od ojca aktu miłosierdzia, ponieważ uznał swoją grzeszność i przyznał się do popełnionego błędu.
Treść
Ojciec miał dwóch synów. Młodszy poprosił ojca o przynależną mu część majątku i opuścił dom. Wszystko jednak roztrwonił, żyjąc rozrzutnie i zaczął cierpieć niedostatek. Co więcej, w krainie, w której przebywał, nastał głód. Zapragnął wówczas pożywić się czymkolwiek, choćby tym, czym żywiły się świnie, które podjął się pasać (a dla Żydów było to najbardziej hańbiące zajęcie, gdyż świnie uważali za nieczyste). Ale nawet tego nikt mu nie chciał dać. Wtedy pomyślał sobie: Iluż to najemników mojego ojca ma pod dostatkiem chleba, a ja tu z głodu ginę!. Postanowił wówczas wrócić do ojca, przyznać, że zgrzeszył przeciw niemu i Bogu i prosić, żeby uczynił go choćby jednym z najemników. Kiedy tylko ojciec ujrzał wracającego do domu syna, wzruszył się, rzucił mu się na szyję i ucałował. Syn przyznał się do winy, a ojciec kazał go przystroić i wyprawić ucztę, by wszyscy mogli radować się z powodu jego powrotu. Szczodrość ojca oburzyła starszego brata, który przez cały czas trwał przy ojcu. Ojciec pouczył starszego syna, by cieszył się z powodu brata, który był umarły, a znów ożył, zaginął, a odnalazł się.
Przypowieść ta, opowiedziana przez Chrystusa, pokazuje, czym jest miłosierdzie. Młodszy syn utracił łaskę, złamał przymierze miłości, utracił godność, a jednak doznał od ojca aktu miłosierdzia, ponieważ uznał swoją grzeszność i przyznał się do popełnionego błędu.
Treść
Ojciec miał dwóch synów. Młodszy poprosił ojca o przynależną mu część majątku i opuścił dom. Wszystko jednak roztrwonił, żyjąc rozrzutnie i zaczął cierpieć niedostatek. Co więcej, w krainie, w której przebywał, nastał głód. Zapragnął wówczas pożywić się czymkolwiek, choćby tym, czym żywiły się świnie, które podjął się pasać (a dla Żydów było to najbardziej hańbiące zajęcie, gdyż świnie uważali za nieczyste). Ale nawet tego nikt mu nie chciał dać. Wtedy pomyślał sobie: Iluż to najemników mojego ojca ma pod dostatkiem chleba, a ja tu z głodu ginę!. Postanowił wówczas wrócić do ojca, przyznać, że zgrzeszył przeciw niemu i Bogu i prosić, żeby uczynił go choćby jednym z najemników. Kiedy tylko ojciec ujrzał wracającego do domu syna, wzruszył się, rzucił mu się na szyję i ucałował. Syn przyznał się do winy, a ojciec kazał go przystroić i wyprawić ucztę, by wszyscy mogli radować się z powodu jego powrotu. Szczodrość ojca oburzyła starszego brata, który przez cały czas trwał przy ojcu. Ojciec pouczył starszego syna, by cieszył się z powodu brata, który był umarły, a znów ożył, zaginął, a odnalazł się.
Pewien ojciec miał dwóch synów. Młodszy syn zażądał od ojca majątku, który mu przypadał i opuścił dom, wyruszając
w świat. Bardzo szybko stracił wszystkie pieniądze, trwoniąc majątek na przyjemności. Cierpiał głód i nędze, a jego pracą bło wypasanie świń bogatego człowieka. Ostatecznie postanowił powrócić do domu i zostać sługą swego ojca. Ten z kolei bardzo się ucieszył z powrostu potomka i wydał uczte na cześć syna. Zabil nawet utuczone cielę. Dowiedziawszy się o cały wydarzeniu starszy syn bardzo się oburzył. Wypomniał ojcu, że pomimo iż wiernie stał u jego boku, to dla niego nigdy nie wyprawił uczty. Ojciec uspokoił jednak swojego pierworodnego, zapewniając że docenia jego poświęcenie i miłość, i że wszystko co ma należy do niego. Zaznaczył jednocześnie że należy się cieszyć z powrotu drugiego syna.
Przypowieść ta bez wątpienia posiada pewne cechy właściwe alegorii. Ojciec z przypowieści to Bóg który nigdy nie traci nadziei na nawrócenie się człoweika który odszedł od wiary i wydaje się być stracony na zawsze. Synowie natomiast to różne typy ludzkie, o różnych postawach wobec Stwórcy.
w świat. Bardzo szybko stracił wszystkie pieniądze, trwoniąc majątek na przyjemności. Cierpiał głód i nędze, a jego pracą bło wypasanie świń bogatego człowieka. Ostatecznie postanowił powrócić do domu i zostać sługą swego ojca. Ten z kolei bardzo się ucieszył z powrostu potomka i wydał uczte na cześć syna. Zabil nawet utuczone cielę. Dowiedziawszy się o cały wydarzeniu starszy syn bardzo się oburzył. Wypomniał ojcu, że pomimo iż wiernie stał u jego boku, to dla niego nigdy nie wyprawił uczty. Ojciec uspokoił jednak swojego pierworodnego, zapewniając że docenia jego poświęcenie i miłość, i że wszystko co ma należy do niego. Zaznaczył jednocześnie że należy się cieszyć z powrotu drugiego syna.
Przypowieść ta bez wątpienia posiada pewne cechy właściwe alegorii. Ojciec z przypowieści to Bóg który nigdy nie traci nadziei na nawrócenie się człoweika który odszedł od wiary i wydaje się być stracony na zawsze. Synowie natomiast to różne typy ludzkie, o różnych postawach wobec Stwórcy.
