Rozwiązane

Wpływ twórczości Norwida na rozwój kultury?



Odpowiedź :

Cyprian Kamil Norwid jest reprezentantem drugiego pokolenia romantyków którego młodość przypadła na czasy po klęsce powstania listopadowego Pisarz miał bardzo silne poczucie zarówno przynależności pokoleniowej jak też odrębności swojej generacji zwanej przez niego pokoleniem sierocym lub straconym Norwid był nie tylko dziedzicem romanyzmu ale i jego pierwszym krytykiem Przejęcie tradycji a jednocześnie świadomość konieczności buntu wobec literackich pęt dławiących oryginalnośc wobec nakazów rzucających kolejne pokolenia do walki zbrojnej złożyły się na podwójny stosunek Norwida do romantyzmu stosunek dziedzica oraz stosunek zbuntowanego wolnego od rozpowszechnionej choroby naśladowania wieszczów Polemika z romantykami Stała się źródłem oryginalności Norwida ale równierz jego osamotnienia i odrębności od owóczesnych poetów i czytelników

Norwid przejmując dziedzictwo romantyzmu nie chciał aprobować większości pozytywnych propozycji które sformułował nasz Romantyzm na temat człowieka i histori W relacjach pomiędzy człowiekiem a historią między jednostką a zbiorowością Norwid kwestionował podporządkowanie indywiduum racjom nadrzędnym traktowanie człowieka jako instrumentu którym posługują się jakieś siły przypisujące sobie Prawo dysponowania losem jednostek Nie godził się więc na podporządkowanie romantycznej zasadzie poświęcenia się dla narodu Uważał że Romantyzm dokonał niebezpiecznych przesunięć w pojęciach czynu i sensu działania człowieka wiążąc obie te sfery wyłącznie z walką zbrojną lub męczeńską ofiarą Widział w tym pogwałcenie praw życia przejaw pogardy dla myśli i pochwałę spontanicznego czynu W Polsce mówił "trzeba jest abyś żołniersko zasługując się kulą armatnią na wylot był przebity inaczej albowiem tchórzem nazwany będąc usługiwać sprawie nie możesz" Poeta wyżej cenił sprawę zasługiwania się życiem "przez byt" Niż przez śmierć

Poeta nie był jednakże człowiekiem który rewolucji przeciwstawiał konserwację przeszłości gwałtownym przemianom zaś pracę organiczną Nie zaakceptował też ciasno pojętego organicyzmu sprowadzonego przez pozytywistów do poczwały postępu technicznego oszczędności zapobiegliwości w konsekwencji do kultu pieniądza W okresie triumfu pozytywizmu zamieścił w cyklu "Vademecum" Wiersz "Prac-czoło" w którym dystansował się od pracy pojętej tylko utylitarnie i wobec ideii dobrobytu mającego uratować Naród

Już we wczesnej twórczości Norwida pojawiają się postacie które można nazwać bohaterami cichymi niepozornymi usytuowanymi na przeciwnym biegunie w stosunko do romantycznych indywidualistów oraz wielkich przywódców Niewiele działają lub w utajeniu ale ich Postawa uosabia chrześcijańskie wartości moralne uznane przez pisarza za duchowe Dobro histori ludzkiej Ich męstwo tkwi w cichej cnocie w poświęceniu własnej chwały bądź szczęścia w zdolności wyrzeczenia się Nagrody w czynieniu Dobra Tą Postawa i tymi zasadami pokonują przeciwników i pozostawiają po sobie idącą przez wieki legendę o triumfującej sile Dobra Dobro czynienie Dobra nawet poprzez ofiarę Staje się ośrodkiem etycznego ładu w poezji Norwida i wraz z miłością do człowieka stanowi opozycję wobec ideii zemsty i nienawiści Czynienie Dobra pragnął Norwid traktować nie tylko jako postawę moralną jednostki ale chciał wtopić w życie ogółu Dlatego Społeczeństwo zajęło tak wybitne miejsce w rozważaniach pisarza który traktował je jako opozycję wobec uświęconego przez romantyków narodu

Norwid dostrzegał pustą Przestrzeń dzielącą wielki osiągnięcia polskiej sztuki od jej odbiorców właściwie brak obiegu dóbr kultury Potencjalnego odbiorcę - polskiego szlachcica traktował jako Wcielenie wulgarności i obojętności na kulturę Odbiorca-szlachcic dawał priorytet swego rodzaju kulturze popularnej która utożsamiała dla Norwida Proza krajowa Stąd boleśnie odczuwał Autor niemożność wykształcenia się w Polsce zawodu artysty i oburzający go Zwyczaj wydawania książek nakładem autora

Ojczyznę definiował jako "społeczny obowiązek" a siebie jako tego który ma na pieczy "prosty spójny interes pospolitejrzeczy" Norwid był zdecydowanym przeciwnikiem romantycznego egzaltowania się ojczyzną jednakżę stosunek autora do narodowej wspólnoty był różny w różnych okresach jego twórczości W okresie warszawskim (1840-1842) jest on zbliżony do przeciętnej normy romantycznej W wierszu "Epos-nasza" więź narodowa i Pamięć o kraju cierpienia jest motywem wędrówki współczesnego Don Kichota dla którego Dulcyneą jest Ojczyzna Wyobrażenie o ojczyźnie uległo transformacji w mit o kraju idealnej prostoty i dobroci Poeta pisze w wierszu "Moja piosnka II" że tęskni "do kraju gdzie kruszynę chleba podnoszą z ziemi przez uszanowanie" Natomiast w programowym wierszu "Moja ojczyzna" Poeta przyznał priorytet uniwersalnej i człowieczej ojczyźnie przed ojczyzną-Polską

W świadomości Norwida której najpełniejszą ekspresją są listy jego twórczość była zaprzeczeniem drogi rozwoju poezji polskiej do swoistej doskonałości doprowadzonej przez romantyków Ten romantyczny kształt poezji miał być określony przez śpiewność emocjonalizm malowniczość - jej cechy dominujące a zarazem wady główne Norwid był świadom trudności swej sytuacji jako poety który wkroczył do literatury "gdy w największej sile poetów trzech śpiewało" poetów o których sam mówił "wielkoludy"

Norwidowi zależało na pewnej wieloznaczności jego tekstów i na aktywnej współpracy czytelnika wiele mówi się o milczeniu jako o zasadzie twórczej Norwida Nawet osobliwa własność poezji poety jaką jest Interpunkcja - liczne pauzy i wielokropki jest próbą wprowadzenia nowego porządku ekspresji ciszy milczenia Swój Model liryki oparty w dużej mierze na paraboli na prostocie sytuacji słów i użytych środków artystycznych zrealizował Poeta najpełniej w cyklu "Vademecum" który składa się ze stuy drobnych utworów powstałych w różnym czasie ale skomponowanych w jedną całość

tu cos jest
http://pl.wikipedia.org/wiki/Cyprian_Kamil_Norwid#Dzie.C5.82a
http://pl.wikipedia.org/wiki/Cyprian_Kamil_Norwid#Dzie.C5.82a