Utwór literacki o charakterze religijnym, odsłaniający rzeczy ukryte - Boże tajemnice, dotyczące z reguły przyszłości. Pisany językiem wieloznacznym, nasyconym symbolami, przedstawia obrazy-wizje pełne wewnętrznego napięcia i dramatyzmu, często katastroficzne w swej wymowie (koniec świata, sąd ostateczny itp.). Apokaliptyka narodziła się w II w. p.n.e. i rozwijała się bujnie do II w. n.e. w piśmiennictwie żydowskim i chrześcijańskim. Autorzy apokalips pozostawali zwykle anonimowi, swoje przepowiednie przypisując znanym postaciom, np. Abrahamowi, Danielowi, Henochowi, Mojżeszowi.
