Impresjonizm, kierunek w malarstwie i rzeźbie zapoczątkowany w latach 60. XIX w. we Francji, którego celem było maksymalne zbliżenie do natury oraz subiektywne utrwalanie zjawisk jednostkowych.
Paul Gauguin urodził się 7 czerwca 1848 roku w Paryżu. Byt synem Clovisa Gauguina (1814-1849), dziennikarza gazety Le National, i Alinę z domu Chazal (1825-1867), córki Flory Tristan (1803-1844), pisarki i socjalistki.
Po powrocie do Francji przez jakiś czas mieszkał kątem u Schuffeneckera. Szukał jakiejkolwiek posady na giełdzie, bezskutecznie starał się sprzedać kilka obrazów ze swojej kolekcji. Grudzień był wyjątkowo zimny, syn zachorował na ospę, przerażony artysta desperacko poszukiwał zajęcia. Wreszcie udało mu się dostać pracę rozlepiacza plakatów. Szczęśliwie Clovis wyzdrowiał, jednak do rekonwalescencji konieczny był wyjazd na wieś. Gauguin zdecydował się umieścić chłopca w internacie w podparyskiej miejscowości Antony.
W maju 1886 roku malarz wziął udział w ósmej wystawie impresjonistów, na której pokazał dziewiętnaście płócien - przeważnie pejzaży z Normandii i Danii.
Ekspozycja była ostatnim wspólnym wystąpieniem impresjonistów, wyznaczyła też koniec przyjaźni Gauguina z Pissarrem.
Perruchot pisze: "Razem z ową przyjaźnią skończył się dla Gauguina okres terminowania, refleksji, powolnej inkubacji, kiedy to mimo trudności życiowych, goryczy i zniechęcenia, mimo wahań i gniewu zbliżał się wewnętrznie do momentu narodzin sztuki, którą sam ledwie jeszcze przeczuwał, kiedy to głos jakiś, rozkazujący, choć prawie niedosłyszalny, a dobyty z najgłębszej głębi jego istoty, zaczyna się w nim odzywać"
