Jezus jest człowiekiem fascynującym, potrafi przyciągać do siebie ludzi.
Mk10,28; Łk14,25a; Mk10,17; Mk6,53 – 56; Łk5,1 – 3; J8,1-2.
Jezus jest człowiekiem wytrwałym, po całych dniach spędzonych na nauczaniu, spędza noce na modlitwie, po czym wczesnym rankiem powraca do swojej misji.
Łk6,12 – 13; Mk1,35.39; J8,1.
Jezus jest człowiekiem stanowczym, zdecydowanym i wymagającym.
Mk9,42 – 47a; Mk11,15 – 17; Mt5,37; Łk14,26 – 27; Łk14,33.
Jezus ma charakter przywódcy. Ludzie przychodzą do Niego, porzucają wszystko, bo widzą w Nim autorytet, zwracają się o pomoc nawet w sytuacjach beznadziejnych.
Mk1,16 – 18; Mk2,13 –15; Łk5,1 – 3.
Jezus Chętnie okazuje pomoc.
Mk7,25 – 29; Łk18,35 – 42.
Jezus jest człowiekiem odważnym i śmiałym, nie obawia się nikogo, nawet przedstawicieli ówczesnej władzy: Faryzeuszów i uczonych w Piśmie.
Mt23,13; Mt23,15; Mt23,23 - 28.
Jezus jest znakomitym znawcą ludzkiego charakteru: wie dobrze, co dzieje się w sercu człowieka, potrafi odkryć w kimś przewrotność, wyczuwa intencje ludzi i sam nie daje się oszukać.
Mt16,1 – 4; Mk14,16.18-21; Mk14,26 – 31.
Jezus jest przyjacielem ludzi, szczególnie zaś kocha ubogich i żyjących na marginesie społeczeństwa, kocha także swoich oprawców, potępia osądzanie innych, leczy chorych.
J13,1; Mt20,28; Mk1,32 – 34; Łk18,15 – 17; Mt25,40; Łk17,11 – 14; Łk18,35 – 42.
