Odpowiedź :
Był prorokiem, reformatorem najstarszej religii starożytnego Wschodu (żył w II w. p.n.e.).
Postać Zaratustry pojawia się u Nietzschego już w 1881 pod koniec książki Wiedza radosna. W tym samym roku Nietzsche rozpoczął prace nad nieukończoną nigdy książką Próżnowanie Zaratustry. W niej po raz pierwszy pojawia się zdanie "Tako rzecze Zaratustra".
Pierwszą część książki Nietzsche napisał w styczniu 1883, od razu określając ją mianem "swojej najlepszej książki". Ukazała się ona pod koniec kwietnia tego samego roku. Zaraz po jej wydaniu Nietzsche rozpoczął pisanie drugiej części książki, która ukazała się już w lipcu 1883. Trzecia część książki powstała na przełomie 1883 i 1884 i została wydana w marcu 1884.
Początkowo Nietzsche uważał trzy części Tako rzecze Zaratustra za skończoną pracę i na przełomie 1884 i 1885 przystąpił do pisania nowego cyklu o tytule Mittag und Ewigkeit (Południe i Wieczność), którego bohaterem również miał być Zaratustra. Problem ze znalezieniem wydawcy spowodował jednak decyzję Nietzschego o wydaniu gotowej części dzieła jako czwartej części Tako rzecze Zaratustra. Książka została wydana w kwietniu 1885 nakładem własnym autora w liczbie zaledwie 40 egzemplarzy.
W 1886 ukazało się zbiorcze wydanie trzech pierwszych części dzieła. Kompletne wydanie, zawierające również część czwartą, ukazało się dopiero w 1892.
Pierwszą część książki Nietzsche napisał w styczniu 1883, od razu określając ją mianem "swojej najlepszej książki". Ukazała się ona pod koniec kwietnia tego samego roku. Zaraz po jej wydaniu Nietzsche rozpoczął pisanie drugiej części książki, która ukazała się już w lipcu 1883. Trzecia część książki powstała na przełomie 1883 i 1884 i została wydana w marcu 1884.
Początkowo Nietzsche uważał trzy części Tako rzecze Zaratustra za skończoną pracę i na przełomie 1884 i 1885 przystąpił do pisania nowego cyklu o tytule Mittag und Ewigkeit (Południe i Wieczność), którego bohaterem również miał być Zaratustra. Problem ze znalezieniem wydawcy spowodował jednak decyzję Nietzschego o wydaniu gotowej części dzieła jako czwartej części Tako rzecze Zaratustra. Książka została wydana w kwietniu 1885 nakładem własnym autora w liczbie zaledwie 40 egzemplarzy.
W 1886 ukazało się zbiorcze wydanie trzech pierwszych części dzieła. Kompletne wydanie, zawierające również część czwartą, ukazało się dopiero w 1892.
W Persji istniała religia państwowa-zoroastryzm. Zaratusztra (znany także pod grecko-łacińskim imieniem Zoroaster) żył na przełomie VII i VI w. przed Chr. Mając trzydzieści lat doznał objawienia i aż do śmierci głosił swoją religię. Zwalczał zabobony rozpowszechniane przez magów. Według Zaratusztry świat składał się a dwóch potęg, czyli był dualny. Ciągle walczyli ze sobą bóg światła-Ormuzd(inaczej Ahuramazda) i bóg zła, pa ciemności i kłamstwa-Aryman. Zaratusztra głosił, że na ziemi pojawi się Saoszjant (Mesjasz) narodzony z dziewicy. Podejmie on ostateczną walkę, zmarli ożyją, nastąpi sąd ostateczny, a zło zostanie pokonane. Jedynym bogiem pozostanie Ahuramazda, a ziemia będzie oczyszczona w kąpieli z roztopionego metalu. W walce tej człowiek nie może pozostać na uboczu. Każde spełnienie dobrego uczynku i wystrzeganie się zła prowadzi do zwycięstwa sił dobra. Hasła tej moralności można sprowadzić do trzech zwrotów: dobre myśli, dobre słowa, dobre czyny. Persowie wierzyli w życie pozagrobowe duszy, ale do nieba droga prowadziła nad przepaścią, pomoście tak cienkim jak ostrze miecza. Przejść nią mogli tylko ludzie cnotliwi, wypełniający wolę bożą. Dusze potępionych trafiały do ciemnych czeluści piekła. Persowie nie budowali bogom świątyń, a składali ofiary na wzgórzach lub w domach.
