Zwolennicy poglądów głoszonych przez Kalwina nazywali się we Francji hugenotami. Początkowo nowe nauki przyjmowały ubodzy, rzemieślnicy i mieszczanie, ale około XVI w. protestantyzm we Francji znalazł wyznawców wśród szlachty i potężnych książąt z rodów Burbonów, Coligny i Conde. Wierni katolicyzmowi pozostali królowie z dynastii Walezjuszy oraz ich krewni i współrządzący książęta de Guise. Represje wobec hugenotów narastały, poglębiał się kryzys skarbowy, a władcy nakladali wysokie podatki. Podział na dwa obozy pokrywał się w przybliżeniu z podziałem na zwolenników silnej i scentralizowanej władzy królewskiej. Król Karol IX, matka regentka Katarzyna Medycejska i Gwizjusze kontra zwolennicy ograniczenia znaczenia monarchy i zwiększenia uprawnien Stanów Generalnych i książęta z rodów Burbonów i Colignych. Oba obozy miały wsparcie z zewnątrz. Katolicy od Hiszpanów i króla Filipa II, a hugenoci od królowej angielskiej Elżbiety I. od roku 1562 do 1589 we Francji toczyły się wojny religijne i domowe. Punktem kulminacyjnym w wojnach religijnych była rzeź hugenotów w Paryżu w nocy z 23/24 sierpnia 1572 r. nazwana nocą św. Bartłomieja.
Zamrdowanie Henryka III Walezego pod murami Paryża zakończyło okres wojen religijnych we Francji. Nowy król, Henryk IV Burbon wydał w 1598 r. edykt nantejski, na mocy którego przywrócono pokój religijny we Francji i zagwarantowano wolność wyznania dla hugenotów równając ich w prawach z katolikami. Hugenoci mogli odprawiać nabożeństwa we wszystkich większych miastach Francji z wyjątkiem Paryża oraz otrzymali 200 twierdz jako miejsca bezpieczeństwa.
Mam nadzieje że się przyda. Pozdrwiam
