pasowość krajobrazu, jedna z prawidłowości przestrzennego układu środowiska na niektórych obszarach, polegająca na występowaniu równoległych pasów krajobrazowych, z których każdy cechuje się odmiennym charakterem środowiska. Zmienność pasowa środowiska spowodowana jest przede wszystkim zróżnicowaniem budowy geologicznej i rzeźby terenu, do czego nawiązują pozostałe elementy środowiska. Występowanie pasowości środowiska wynika z długotrwałego rozwoju środowiska obszaru. Przykładem pasowości środowiska jest układ głównych jednostek krajobrazowych Polski, w którym występuje sześć pasów: niziny nadmorskie, pagórkowate pojezierza, niziny z przewagą równin (tzw. kraina wielkich dolin), stare góry i wyżyny, kotliny podgórskie i młode góry. Pasowość środowiska można rozpatrywać na różnym stopniu ogólności, od kontynentu (np. pasowy układ Ameryki Północnej od Atlantyku do Pacyfiku) po niewielkie pasmo górskie (np. pasowość Tatr). Pojęcia pasowości środowiska nie należy mylić ze strefowością środowiska, związaną ze zróżnicowaniem klimatycznym, a nie geologiczno-morfologicznym.
