Księże Wychowawco!
Rozkrzewiasz wiadomości,
by jaśniało nasze czoło
światłem cnoty i mądrości!
Rzekę pięknych kwiatów znamy,
tulipanów, róż i bzów.
Dla nauczycieli mamy,
Najpiękniejszy bukiet słów.
Choć dzieli wielka nas różnica
Twych doświadczonych - naszych młodych lat,
jednak zatarła się granica,
którą pokoleniom stawia świat.
Widzimy nieraz, że znużenie
na czole Twoim kładzie cienie,
a jednak zawsze masz siły,
byśmy się dobrze uczyli,
Niech Wam nie zbraknie nigdy zdrowia,
niech szkoła w dom się wspólny zmienia!
Praca wychowawcy to praca niełatwa
bo często leniwa i krnąbrna jest dziatwa.
Kocha ona figle i chętnie się czubi,
lecz stroni od książki, uczyć się nie lubi.
Trzeba dużo zdrowia, dużo czasu stracić,
aby umysł ucznia rozwinąć, wzbogacić,
który gdy dorośnie, dopiero zrozumie,
jak jest w życiu ciężko, gdy się mało umie.
W podzięce za zachęcanie do myślenia
tak dobrze i uczciwie, jak tylko to możliwe
spełnienia najskrytszych marzeń życzy...
by nie był stracony czas!
