Z krzyżem w ręku pod ołtarzem płaczę,
W sutannie, koloratce i tak nic nie znaczę,
Z Twoim imieniem na ustach chwałę Twoją głoszę,
I dla Twej miłości drogę ciernia znoszę.
Kochasz mnie? Właśnie widzę miłość Twoją,
Wyraża się przez katusze i męczarnie moją,
Ale jakże Cię nie kochać, Panie, Stwórco w niebie,
Dla Twej miłości poddam się dla Ciebie.
Panie dałeś mi do zrozumienia siłę Twoją,
Z uwielbieniem chwaląc Ciebie psalmy usta me śpiewają.
Nawet w moich myślach o Tobie myślałem,
Wierząc, że dobro czynię, Ciebie ukochałem,
Usłyszałem kiedyś głos niebios Pana:
Jesteś stworzony do wyższych celów,
Masz przywdziać skromny ubiór kapłana,
Na moje słowa czeka wielu.
Dam ci moc grzechów odpuszczenia
I chleb przemieniać w moje ciało,
Lud mój wiódł będziesz do zbawienia,
Łask moich zyskasz niemało.
Pójdziesz przykazań prostą drogą
W ubóstwie, pokorze, czystości,
Żadne złe moce cię nie zmogą,
Gdy wytrwasz w mojej miłości.
Zrozumiałem, Boże, powołanie.
Odrzekłem cicho, w pokorze
Niechaj się Twoja wola stanie,
Kapłańskie śluby chętnie złożę.
