Antygona ceniła wyżej prawo boskie nad stanowionym. Wiedziała, że jej postępowanie może zakończyć się śmiercią, jednak jej miłość siostrzana była tak wielka, że mogła się przeciwstawić zakazowi tak ważnej osoby, jaką był król - jej ojciec. Wolała umrzeć w tak słusznej sprawie – pochowanie brata, niż żyć nadal ze świadomością że nie czyni zgodnie ze swoimi przekonaniami i religią.
Potrafiła kochać swego brata tak mocno, wiedząc, że był on zabójcą napadając na swoje miasto; miasto, w którym się wychował, mieszkał.
W pewnych momentach kierowały ją uczucia; uczucia egoistyczne. Chciała pochować brata i umrzeć jako osoba sławna. Świadczy o tym następujący cytat: “ ... skąd bym piękniejszą ja sławę uszczknęła, jak z brata pogrzebania? ”. Jednak iluż ludzi by się tak poświęciło dla sławy? Pomimo tych egoistycznych uczuć Antygoną kierowała przede wszystkim siostrzana miłość i przekonania religijne.
Uważam, że Antygona była najpełniejszym wcieleniem idei wierności. Wierność ta tkwiła w postępowaniu Antygony, w stosunku do brata. Antygona była przede wszystkim wierna swoim przekonaniom i religii. Dla mnie niesamowitym jest jej czyn, a co się z tym wiąże, jej cechy charakteru: upór, bogobojność, ogromna siostrzana miłość. Pomimo iż Antygona wiedziała o karze i zakazie Kreona, poświęciła, w imię własnych przekonań i ogromnej miłości do brata, coś najcenniejszego; co moim zdaniem może posiadać człowiek – życie.
