Odpowiedź :
Heraklit:
Logos – rozum rządzący całością wszechświata, nadający mu ład i porządek.
Kosmos – Oznaczał „świat”, a także „ład”, gdyż Grecy nie rozróżniali tych dwóch pojęć. Dla nich świat był ładem, układem.
Pitagoras:
Filozof – ten, który umiłował mądrość.
Liczba – u Pitagorejczyków pełniła funkcję zasady. To ona regulowała wszystko, co rządzi światem.
Mądrość – wiedza o tym, co piękne i pierwsze, boskie i niezniszczalne.
Sokrates:
Wyróżnił dwie metody dotarcia do prawdy: elenktyczną (poprzez zbijanie twierdzeń przeciwnika) i majeutyczną (poprzez zadawanie pytań).
Intelektualizm etyczny – osąd, że zdolności są przejawem mądrości, a nie, jak sądzono, są od niej bardziej wrodzone.
Platon:
Idea – wieczne i niezmienne „czyste istności” , czyli to, co daje się widzieć jedynie „oczami duszy”.
Idealizm – wiara w idee.
Demiurg – u Platona jest to Budowniczy świata, tak jak później dla filozofów chrześcijańskich jest to Bóg.
Anamneza – przypominanie sobie idei. Platon twierdził, że człowiek rodzi się z pewnymi ideami, jednak jego dusza w czasie wędrówki na ziemię niektóre z nich zapomina. W późniejszym życiu jednak nie musi się od nowa uczyć tych idei, tylko je sobie przypomina.
Dialektyka – umiejętność prowadzenia rozmowy.
Sprawiedliwość – Główny element doskonałości. Aby być sprawiedliwym, trzeba rozpoznawać, co się komu należy.
Arystoteles:
Techne – umiejętność, zdolność praktyczna,
Teoria – Najwyższy rodzaj poznania. Wiedza teoretyczna jest wiedzą boską.
Teologia – wiedza o tym, co boskie.
Filozofia praktyczna – filozofia, której przedmiotem jest działalność ludzka.
Etyka – ogólna wiedza o działaniu człowieka.
Perswazja – Metoda, której celem jest zmiana poglądów lub nastawienia słuchacza.
Każda rzecz może mieć cztery przyczyny: materialną, formalną, sprawczą i celową.
„Klasyczna koncepcja prawdy” – Zgodność myśli z rzeczywistością.
Epikurejczycy:
Przyjemność to dobro etyczne.
„Przyjemność jest porządkiem i celem życia szczęśliwego” oraz „ Wszelka przyjemność ze względu na swą naturę jest dobra, ale nie każda jest godna wyboru”. (cytaty)
Niewiedza to źródło ludzkich lęków, wśród których dokuczliwa jest obawa przed:
a) Niemożnością osiągnięcia szczęścia
b) Cierpieniem
c) Bogami
d) Śmiercią
Stoicy:
Wprowadzili podział filozofii na fizykę, logikę oraz etykę.
Fatum – konieczność wszystkich rzeczy i następstw.
Logos – rozum rządzący całością wszechświata, nadający mu ład i porządek.
Kosmos – Oznaczał „świat”, a także „ład”, gdyż Grecy nie rozróżniali tych dwóch pojęć. Dla nich świat był ładem, układem.
Pitagoras:
Filozof – ten, który umiłował mądrość.
Liczba – u Pitagorejczyków pełniła funkcję zasady. To ona regulowała wszystko, co rządzi światem.
Mądrość – wiedza o tym, co piękne i pierwsze, boskie i niezniszczalne.
Sokrates:
Wyróżnił dwie metody dotarcia do prawdy: elenktyczną (poprzez zbijanie twierdzeń przeciwnika) i majeutyczną (poprzez zadawanie pytań).
Intelektualizm etyczny – osąd, że zdolności są przejawem mądrości, a nie, jak sądzono, są od niej bardziej wrodzone.
Platon:
Idea – wieczne i niezmienne „czyste istności” , czyli to, co daje się widzieć jedynie „oczami duszy”.
Idealizm – wiara w idee.
Demiurg – u Platona jest to Budowniczy świata, tak jak później dla filozofów chrześcijańskich jest to Bóg.
Anamneza – przypominanie sobie idei. Platon twierdził, że człowiek rodzi się z pewnymi ideami, jednak jego dusza w czasie wędrówki na ziemię niektóre z nich zapomina. W późniejszym życiu jednak nie musi się od nowa uczyć tych idei, tylko je sobie przypomina.
Dialektyka – umiejętność prowadzenia rozmowy.
Sprawiedliwość – Główny element doskonałości. Aby być sprawiedliwym, trzeba rozpoznawać, co się komu należy.
Arystoteles:
Techne – umiejętność, zdolność praktyczna,
Teoria – Najwyższy rodzaj poznania. Wiedza teoretyczna jest wiedzą boską.
Teologia – wiedza o tym, co boskie.
Filozofia praktyczna – filozofia, której przedmiotem jest działalność ludzka.
Etyka – ogólna wiedza o działaniu człowieka.
Perswazja – Metoda, której celem jest zmiana poglądów lub nastawienia słuchacza.
Każda rzecz może mieć cztery przyczyny: materialną, formalną, sprawczą i celową.
„Klasyczna koncepcja prawdy” – Zgodność myśli z rzeczywistością.
Epikurejczycy:
Przyjemność to dobro etyczne.
„Przyjemność jest porządkiem i celem życia szczęśliwego” oraz „ Wszelka przyjemność ze względu na swą naturę jest dobra, ale nie każda jest godna wyboru”. (cytaty)
Niewiedza to źródło ludzkich lęków, wśród których dokuczliwa jest obawa przed:
a) Niemożnością osiągnięcia szczęścia
b) Cierpieniem
c) Bogami
d) Śmiercią
Stoicy:
Wprowadzili podział filozofii na fizykę, logikę oraz etykę.
Fatum – konieczność wszystkich rzeczy i następstw.
