Pytający : Witaj, Poezjo. Dziękuję, że znalazłaś chwilę na rozmowę.
Poezja : Chwila jest niczym wobec ogromu upływającego czasu.
Pytający: Jak myślisz, dlaczego poruszasz ludzi?
Poezja: Uciekam spod pióra z zamiarem przekazania ludziom wartości w nich zakorzenionych, czasami jedynie przykrytych kurzem. A taki można zetrzeć zaledwie jednym ruchem.
Pytający: Coraz mniej ludzi jest Tobą zainteresowanych. Dlaczego tak jest?
Poezja: Nie do wszystkich docierają znaki ubrane przeze mnie w słowa. Niektórzy zamykają się na mnie, nie chcąc trudzić się nad interpretacją. Szkoda…
Pytający: Na szczęście są tacy, którzy Cię lubią.
Poezja: Raduje się moje serce, gdy widzę człowieka zastanawiającego się nad moimi tajemnicami, starających się do nich dotrzeć. Nie pokazuję ich byle komu.
Pytający: Jak układają się Twoje relacje z Prozą?
Poezja: Nigdy nie byłyśmy wrogo do siebie nastawione, ponieważ nasze przeznaczenie jest niezwykle podobne. Uzupełniamy się wzajemnie, wypełniając niedopowiedziane kwestie. Dajemy Czytelnikowi możliwość wyboru. Tylko od niego zależy, którą z nas wybierze.
Pytający: Dziękuję za wywiad. Mam nadzieję, że moja ciekawość nie była zbyt duża.
Poezja: W żadnym wypadku! Rzeczą ludzką jest pytać i dociekać spraw najróżniejszych. I ja dziękuję za tą jakże miłą rozmowę.
