Odpowiedź :
Zatarg Persji z koloniami greckimi w Azji Mniejszej stał się przyczyną wojen grecko-perskich; w następstwie odniesionych w tym okresie zwycięstw Ateny zdobyły hegemonię (przewodnictwo) w Grecji i stanęły na czele utworzonego 478 p.n.e. Związku Ateńskiego; po wojnach perskich Ateny pod rządami Peryklesa doszły do największego rozkwitu politycznego i kulturalnego; utrwaliła się forma demokracji ateńskiej; rywalizacja Aten i Sparty doprowadziła 431 p.n.e. do wojny zw. peloponeską, zakończonej 404 klęską Aten.
Największe znaczenie dla historii wojen i wojskowości starożytnej Grecji miał okres klasyczny i hellenistyczny. W klasycznym okresie historii greckiej głównymi ośrodkami politycznymi stały się dwa największe polis: Sparta i Ateny.
Największe znaczenie dla historii wojen i wojskowości starożytnej Grecji miał okres klasyczny i hellenistyczny. W klasycznym okresie historii greckiej głównymi ośrodkami politycznymi stały się dwa największe polis: Sparta i Ateny.
Przyczyny wojen
W koloniach Greckich w Azji Mniejszej zaczęło się źle dziać. Perscy satrapowie (władcy poszczególnych regionów w Persji o dużej samodzielności) prawie całkowicie podporządkowali Greckie miasta w Jonii. Czary goryczy przepełniło spalenie świątyni w Milecie w 500 roku.
Pierwsze potyczki
Powstanie przeciw Persom, wpierane przez Greków właściwych trwało 6 lat. W roku 494 zostaje stłumione. W roku 492 Persowie podejmują pierwszą wyprawę na Greków. Lecz z powodu burzy nad przylądkiem Atos, która zniszczyła ich statki.
Trzy wielkie bitwy
Pod Maratonem w roku 490 pne, wódz Grecki Miltiades, dzięki użyciu ciężkozbrojnych piechórów - hoplitów, tworzącących falangę zwyciężył Persów. I tu dla wielu rozczarownanie. Historia o posłańcu wysłanym z wiadomością o zwycięstwie nad Persami, który po przebiegnięciu 42195m dzielących Maraton od Aten, wbiegł na Agorę krzyknał "zwycięstwo" i skonał jest najprawdopodobniej fikcją. Historia taka mogła się wydarzyć ale w innej, mniejszej bitwie i na mniejszej odległości. W roku 486 władzę w Persji przejmuje Kserkes I (syn Dariusza I), w Grecji natomiast nastąpiło zjednoczenie. Generalnie były dwie koncepcje na zwyciężenie armi Persiej. Pierwszą forsował zwycięzca z nad Maratonu, Miltiades, która mówiła o zwiększenie liczbności falangi, która tak znakomicie sprawiła się pod Maratonem. Do drugiej przekonywał Temistokles. Polegała ona na zwiększeniu liczbeności statków (zwłaszcza trier, czyli statków trójrzędowych - 3 wiosła w 1 rzędzie). W roku 480 nastąpiła wielka wyprawa Perska, morska i lądowa, przeciw Persom. Aby powstrzymać marsz wojsk Perskich w wąwozie Termopile, który był jedyną rozsądną droga do Poloponezu ustawiono zasadzkę. Ale ktoś zdradził i to Grecy stali się osaczeni i zostali zmuszeni do ucieczki. W wąwozie zostało tylko 300 Spartan pod dowództwem Leonidasa, którzy woleli zginąc w walce niz zhańbić się ucieczką. Wtedy to miała nastąpić owa sławna wymiana zdan między Kserksem a Leonidasem:
-Będziemy tak gęsto siać strzały że zasłonimy słońce
- w takim razie będziemy walczyć w ciemnościach. W między czasie nastąpiła ewakuacja Ateńczyków. Miała również miejsce bitwa morska koło Artemizjonu, lecz była bez rozstrzygnięcia. Rozstrzygnięcie nastąpiła w tym samym roku 480 nad zatoką Salamińską, gdzie zwyciężyli Grecy.
Końcowe rozstrzygnięcia
W roku 479 z niedobitkami spod Termopil Grecy rozprawili się ostatecznie pod Platejami. W tym samym roku powstał związek Koryncki, który utwierdził panowanie Aten nad całą Grecją. Koniec wojen Grecko Perskich nastąpił w roku 449 pne.
W koloniach Greckich w Azji Mniejszej zaczęło się źle dziać. Perscy satrapowie (władcy poszczególnych regionów w Persji o dużej samodzielności) prawie całkowicie podporządkowali Greckie miasta w Jonii. Czary goryczy przepełniło spalenie świątyni w Milecie w 500 roku.
Pierwsze potyczki
Powstanie przeciw Persom, wpierane przez Greków właściwych trwało 6 lat. W roku 494 zostaje stłumione. W roku 492 Persowie podejmują pierwszą wyprawę na Greków. Lecz z powodu burzy nad przylądkiem Atos, która zniszczyła ich statki.
Trzy wielkie bitwy
Pod Maratonem w roku 490 pne, wódz Grecki Miltiades, dzięki użyciu ciężkozbrojnych piechórów - hoplitów, tworzącących falangę zwyciężył Persów. I tu dla wielu rozczarownanie. Historia o posłańcu wysłanym z wiadomością o zwycięstwie nad Persami, który po przebiegnięciu 42195m dzielących Maraton od Aten, wbiegł na Agorę krzyknał "zwycięstwo" i skonał jest najprawdopodobniej fikcją. Historia taka mogła się wydarzyć ale w innej, mniejszej bitwie i na mniejszej odległości. W roku 486 władzę w Persji przejmuje Kserkes I (syn Dariusza I), w Grecji natomiast nastąpiło zjednoczenie. Generalnie były dwie koncepcje na zwyciężenie armi Persiej. Pierwszą forsował zwycięzca z nad Maratonu, Miltiades, która mówiła o zwiększenie liczbności falangi, która tak znakomicie sprawiła się pod Maratonem. Do drugiej przekonywał Temistokles. Polegała ona na zwiększeniu liczbeności statków (zwłaszcza trier, czyli statków trójrzędowych - 3 wiosła w 1 rzędzie). W roku 480 nastąpiła wielka wyprawa Perska, morska i lądowa, przeciw Persom. Aby powstrzymać marsz wojsk Perskich w wąwozie Termopile, który był jedyną rozsądną droga do Poloponezu ustawiono zasadzkę. Ale ktoś zdradził i to Grecy stali się osaczeni i zostali zmuszeni do ucieczki. W wąwozie zostało tylko 300 Spartan pod dowództwem Leonidasa, którzy woleli zginąc w walce niz zhańbić się ucieczką. Wtedy to miała nastąpić owa sławna wymiana zdan między Kserksem a Leonidasem:
-Będziemy tak gęsto siać strzały że zasłonimy słońce
- w takim razie będziemy walczyć w ciemnościach. W między czasie nastąpiła ewakuacja Ateńczyków. Miała również miejsce bitwa morska koło Artemizjonu, lecz była bez rozstrzygnięcia. Rozstrzygnięcie nastąpiła w tym samym roku 480 nad zatoką Salamińską, gdzie zwyciężyli Grecy.
Końcowe rozstrzygnięcia
W roku 479 z niedobitkami spod Termopil Grecy rozprawili się ostatecznie pod Platejami. W tym samym roku powstał związek Koryncki, który utwierdził panowanie Aten nad całą Grecją. Koniec wojen Grecko Perskich nastąpił w roku 449 pne.
