Odpowiedź :
Przewód pokarmowy, pełni szereg funkcji wpływających na cały organizm. Pokarmy są źródłem substancji odżywczych, w tym m.in białek, z których pochodzą aminokwasy niezbędne do odtwarzania wielu struktur organizmu, tłuszczów i węglowodanów będących podstawowym źródłem energii do podtrzymywania wszystkich procesów życiowych.
Przez przewód pokarmowy trafia do organizmu również woda, niezbędna dla zachowania stałości warunków naszego środowiska wewnętrznego (homeostazy). Jest jakby mikrokosmosem, w którym zawieszone są organelle komórkowe, cząsteczki białek, czy elektrolity. Jest głównym składnikiem krwi krążącej w naczyniach. Zwartość wody w każdej komórce jest poddawana ścisłej kontroli i wszelkie niedobory są uzupełniane przez organizm.
Przyjęty pokarm jest rozdrabniany w jamie ustnej i już na tym etapie poddawany jest pierwszym procesom trawienia. Efekt ten wywiera enzym amylaza, która jest zawarta w ślinie. Rozpoczyna ona trawienie węglowodanów.
Połknięty kęs pokarmu czy porcja napoju przez przełyk wędruje do żołądka. Tam zawarty w soku żołądkowym kwas solny i pepsyna kontynuują procesy trawienia. Wysokie stężenie kwasu neutralizuje większość mikroorganizmów chorobotwórczych znajdujących się w pokarmach. Dzięki energicznym ruchom żołądka jego zawartość jest systematycznie mieszana, co powoduje dalsze jej rozdrabnianie. W ciągu doby ślinianki wytwarzają około 500 ml śliny, a żołądek jest w stanie wydzielić około 1500ml soków trawiennych.
Kolejna faza trawienia odbywa się już w jelicie, do którego trafia zawartość z żołądka. Jego początkowy odcinek nazywa się dwunastnicą, w której znajdują swoje ujście drogi żółciowe i przewód trzustkowy. Żółć jest niezbędna do trawienia tłuszczów. Działa m.in. jako detergent ułatwiający mieszanie się wody z tłuszczem. Natomiast sok trzustkowy zawiera enzymy kontynuujące trawienie białek, węglowodanów, kwasów nukleinowych i innych składników zawartych w pokarmach.
Ostatni etap trawienia i wchłanianie produktów przemiany materii odbywa się w dalszych odcinkach jelita cienkiego. Ma ono długość zazwyczaj od 3 do 5 metrów. Wyścielająca go błona śluzowa ma liczne kosmyki, które przypominają gęsty dywan. Na ich powierzchni znajdują się liczne enzymy trawienne i struktury odpowiedzialne za wychwytywanie i transport do naczyń krwionośnych gotowych składników odżywczych. Dzięki temu, że powierzchnia jelita cienkiego jest olbrzymia, upłynniona już zawartość przewodu pokarmowego styka się z nim na wielkim obszarze i dzięki temu jej składniki mogą być bardzo sprawnie wchłaniane.
W końcowym odcinku jelita cienkiego rozpoczyna się proces zagęszczania jego zawartości, czyli odzyskiwania przez organizm wody, która była niezbędna w procesach trawienia. W sumie może to być aż od 7 do 10 litrów na dobę, bo tyle zazwyczaj wydzielają łącznie ślinianki, żołądek, wątroba, trzustka i jelito cienkie.
Nie ulegające trawieniu składniki pokarmów (resztki pokarmowe) są przesuwane ruchami perystaltycznymi do jelita grubego. Tam są magazynowane do czasu wypróżnienia. Do tego momentu są w dalszym ciągu zagęszczane, czyli odzyskiwana jest zawarta w nich woda i elektrolity.
To czego nie spożytkował nasz organizm jest doskonałym podłożem dla rozwoju bakterii jelitowych. Nazywamy je bakteriami komensalnymi, czyli współbiesiadującymi. W prawidłowych warunkach nie są one chorobotwórcze, a wręcz przeciwnie dostarczają nam bowiem niektórych witamin (np. witaminy K i niektórych witamin z grupy B) oraz substancji odżywczych dla nabłonka jelita grubego (kwasy tłuszczowe). Liczba tych bakterii jest ogromna. Mogą stanowić nawet 1/3 suchej masy stolca.
Dzięki procesom zachodzącym w układzie pokarmowym, w ciągu kilku, kilkunastu godzin spożyte pokarmy zostają zamienione w postać, która jest przyswajalna i może dotrzeć do narządów oraz tkanek stanowiąc źródło energii i substancji budulcowych. Pozostałe po trawieniu resztki pokarmowe są przesuwane wzdłuż jelita, aż ku jego ostatniemu odcinkowi, gdzie z ich masy zostają odzyskane niezbędne ilości wody i elektrolitów. Potem są wydalane.
Proces ten zostaje zaburzony gdy w diecie znajduje się za mało włókna roślinnego czyli błonnika oraz za mała ilość wody. Dzięki tym substancjom kał ma odpowiednio zwartą strukturę, zyskuje prawidłową objętość i konsystencję. Brak wody oraz błonnika powoduje, że kał jest suchy, gęsty i zatyka jelito grube – działa jak korek, dochodzi do zaparcia. Zaparcia mogą być również wynikiem wielu innych czynników np. ciężkostrawna dieta, jedzenie w pośpiechu, złe nawyki, stres.
Przez przewód pokarmowy trafia do organizmu również woda, niezbędna dla zachowania stałości warunków naszego środowiska wewnętrznego (homeostazy). Jest jakby mikrokosmosem, w którym zawieszone są organelle komórkowe, cząsteczki białek, czy elektrolity. Jest głównym składnikiem krwi krążącej w naczyniach. Zwartość wody w każdej komórce jest poddawana ścisłej kontroli i wszelkie niedobory są uzupełniane przez organizm.
Przyjęty pokarm jest rozdrabniany w jamie ustnej i już na tym etapie poddawany jest pierwszym procesom trawienia. Efekt ten wywiera enzym amylaza, która jest zawarta w ślinie. Rozpoczyna ona trawienie węglowodanów.
Połknięty kęs pokarmu czy porcja napoju przez przełyk wędruje do żołądka. Tam zawarty w soku żołądkowym kwas solny i pepsyna kontynuują procesy trawienia. Wysokie stężenie kwasu neutralizuje większość mikroorganizmów chorobotwórczych znajdujących się w pokarmach. Dzięki energicznym ruchom żołądka jego zawartość jest systematycznie mieszana, co powoduje dalsze jej rozdrabnianie. W ciągu doby ślinianki wytwarzają około 500 ml śliny, a żołądek jest w stanie wydzielić około 1500ml soków trawiennych.
Kolejna faza trawienia odbywa się już w jelicie, do którego trafia zawartość z żołądka. Jego początkowy odcinek nazywa się dwunastnicą, w której znajdują swoje ujście drogi żółciowe i przewód trzustkowy. Żółć jest niezbędna do trawienia tłuszczów. Działa m.in. jako detergent ułatwiający mieszanie się wody z tłuszczem. Natomiast sok trzustkowy zawiera enzymy kontynuujące trawienie białek, węglowodanów, kwasów nukleinowych i innych składników zawartych w pokarmach.
Ostatni etap trawienia i wchłanianie produktów przemiany materii odbywa się w dalszych odcinkach jelita cienkiego. Ma ono długość zazwyczaj od 3 do 5 metrów. Wyścielająca go błona śluzowa ma liczne kosmyki, które przypominają gęsty dywan. Na ich powierzchni znajdują się liczne enzymy trawienne i struktury odpowiedzialne za wychwytywanie i transport do naczyń krwionośnych gotowych składników odżywczych. Dzięki temu, że powierzchnia jelita cienkiego jest olbrzymia, upłynniona już zawartość przewodu pokarmowego styka się z nim na wielkim obszarze i dzięki temu jej składniki mogą być bardzo sprawnie wchłaniane.
W końcowym odcinku jelita cienkiego rozpoczyna się proces zagęszczania jego zawartości, czyli odzyskiwania przez organizm wody, która była niezbędna w procesach trawienia. W sumie może to być aż od 7 do 10 litrów na dobę, bo tyle zazwyczaj wydzielają łącznie ślinianki, żołądek, wątroba, trzustka i jelito cienkie.
Nie ulegające trawieniu składniki pokarmów (resztki pokarmowe) są przesuwane ruchami perystaltycznymi do jelita grubego. Tam są magazynowane do czasu wypróżnienia. Do tego momentu są w dalszym ciągu zagęszczane, czyli odzyskiwana jest zawarta w nich woda i elektrolity.
To czego nie spożytkował nasz organizm jest doskonałym podłożem dla rozwoju bakterii jelitowych. Nazywamy je bakteriami komensalnymi, czyli współbiesiadującymi. W prawidłowych warunkach nie są one chorobotwórcze, a wręcz przeciwnie dostarczają nam bowiem niektórych witamin (np. witaminy K i niektórych witamin z grupy B) oraz substancji odżywczych dla nabłonka jelita grubego (kwasy tłuszczowe). Liczba tych bakterii jest ogromna. Mogą stanowić nawet 1/3 suchej masy stolca.
Dzięki procesom zachodzącym w układzie pokarmowym, w ciągu kilku, kilkunastu godzin spożyte pokarmy zostają zamienione w postać, która jest przyswajalna i może dotrzeć do narządów oraz tkanek stanowiąc źródło energii i substancji budulcowych. Pozostałe po trawieniu resztki pokarmowe są przesuwane wzdłuż jelita, aż ku jego ostatniemu odcinkowi, gdzie z ich masy zostają odzyskane niezbędne ilości wody i elektrolitów. Potem są wydalane.
Proces ten zostaje zaburzony gdy w diecie znajduje się za mało włókna roślinnego czyli błonnika oraz za mała ilość wody. Dzięki tym substancjom kał ma odpowiednio zwartą strukturę, zyskuje prawidłową objętość i konsystencję. Brak wody oraz błonnika powoduje, że kał jest suchy, gęsty i zatyka jelito grube – działa jak korek, dochodzi do zaparcia. Zaparcia mogą być również wynikiem wielu innych czynników np. ciężkostrawna dieta, jedzenie w pośpiechu, złe nawyki, stres.
-pokarmowy: system połączonych funkcjonalnie narządów służących zapewnieniu dostarczania organizmowi odpowiedniej ilości wody i składników odżywczych.
Układ pokarmowy jest zespołem narządów służących do pobierania pokarmu, jego przeróbki mechanicznej (rozdrabnianie, połykanie, mieszanie pokarmu, transport treści pokarmowej) i chemicznej (trawienie), wchłaniania strawionych substancji oraz wydalania substancji, które nie zostały strawione i użyte przez organizm.
Głównymi częściami układu pokarmowego są: jama ustna, gardło, przełyk, żołądek, jelito cienkie i jelito grube, a także gruczoły trawienne - ślinianki, wątroba i trzustka.
