Dramat starożytny
Dramat starożytny:
- reguła 3 jedności (jedność stylu
, akcji i miejsca)
- zasada decorum (stosowności polączenia elementów dzieła, odpowiedniośc stylu do postaci: wysoki dla króla Edypa, niski dla sługi)
- krwawe wydarzenia poza sceną
- jednowątkowość
- cechy te obejmowały w zasadzie jeszcze dramat klasyczny (gdzieś do XVIII w.)
Dramat nowożytny (mniej więcej od romantyzmu):
- przełamanie zasady decorum (m.in. celowe mieszanie stylów - efekt ironiczny, aż do absurdu - "Szewcy" Witkacego - retoryka wzniosła obok bluzgów ;); przemieszanie humoru z tragizmem po raz pierwszy u Szekspira - choćby "Romeo i Julia")
- brak jedności stylu, akcji i miejsca (zwł. dramat romantyczny - Dziady cz.III - najpierw więzienie w Wilnie, zaraz Mont Blanc)
- przemieszanie elementów prawdiopodobnych i nieprawdopodobnych (np. u Szekspira - wiedźmy, gusła, magia na równi ze swiatem dworu, w "Burzy" Prospero rządzi duszkiem Arielem, rozkazuje mu)
- wielowątkowość dopuszczalna
- brutalność widziana bezpośrednio (otrucie Romea i Julii "na wizji"- Medea w tragedii Eurypidesa mordowała dzieci w domu; współcześnie jeszcze bardziej wysuniętra na czoło - teatr okrucieństwa Artauda w Dwudziestoleciu, współcześnie - dramaty Sary Kane - babka zginęła samobójczą śmiercią jakiś czas temu; próby kastracji zębami, ale generalnie pęd ku porozumieniu dwojga ludzi)
