Apollińska kultura seksualna, postawa wobec ciała, seksualności i współżycia seksualnego ujawniająca ich akceptację, fascynację, kult piękna fizycznego, harmonię ciał, umiejętność radowania się seksualną aktywnością. Seksualność i współżycie są przeżywane jako dobro, piękno, wartość zmysłowa, estetyczna, psychiczna, więziotwórcza.
Nazwa wywodzi się z tradycji antycznej – Apollo, syn Zeusa i Latony, był jednym z najbardziej popularnych bogów Olimpu, patronem mądrości, muzyki, przyrody, poezji, lekarzy. W sztuce był przedstawiany jako piękny i młody mężczyzna, o harmonijnej budowie, jego atrybutami były: wieniec laurowy, lira i łuk.
Apollińska kultura seksualna bywa utożsamiana z mitem raju erotycznego, a jej cechy występują w wielu kulturach tzw. prymitywnych. W literaturze europejskiej jej uosobieniem jest romans Dafnis i Chloe, motyw apolliński odnaleźć można również literaturze staropolskiej, romantycznej.
Znanym przykładem apollińskiej kultury seksualnej jest obyczajowość mieszkańców Wysp Trobrianda, opisana przez B. Malinowskiego.
http://portalwiedzy.onet.pl/85071,,,,apollinska_kultura_seksualna,haslo.html
