Podstawowym twierdzeniem księgi jest teaz - "wszystko jest marnością", K. uświadamia ludziom, że wszystko doczesne nie może mierzyć się ze szczęściem wiecznym, z perspektywą Bożej wieczności. Życie ludzkie jawi się jako pasmo pozornych osiągnięć, zaduma, pesymistośćm, klimat podkreśla zjawisko przemijania. Trzeba być świadomym daremności i nikłości ludzkich zamierzeń, ale nie powinno to wykluczać doczesnego życia, dostrzegania jasnych stron.
