Odpowiedź :
Egipskie społeczeństwo było podzielone na liczne warstwy społeczne. Na samej górze hierarchii znajdował się syn bogów - faraon.
Później kapłani, wielmoże - jego doradcy, następnie rzemieślnicy i skrybowie. Na samym dole hierarchii społecznej byli słudzy, chłopi i
niewolnicy. W państwie faraona, który skupiał w swoim ręku całą potęgę i bogacywo Egiptu nie było miejsca na równość. Przywileje
miała jedynie niewielka, potrzebna faraonowi garstka Egipcjan. Poza nielicznymi wyjątkami przejście z jednej warstwy społecznej do
drugiej było niemozliwe. Dzieci skrybów, jak nakazywała tradycja, zostawały pisarzami, a dzieci chłopów nie mogły liczyć na wyraźną
poprawę swojego losu. Egipcjanie mocno wierzyli w swoich bogów i przestrzegali ich praw, więc nie sprzeciwiwali się swojemu
społecznemu położeniu.
Wielmoże
Dwór królewski, składający się z członków rodziny faraona, wezyrów, ministrów i wielkich przywódców wojskowych cieszył się w państwie
szacunkiem równie wielkim, jak sam faraon. Mieszkali w bogatych rezydencjach, w pobliżu świątyń, gdzie wraz z nimi mieszkała liczna służba. Po
śmierci ich ciała składane były w bogato zdobionych grobowcach,
a dzieci dostawały resztę majątku
Skrybowie
Jako jedni z niewielu ludzi w tamtych czasach potrafili się posługiwać biegle pismem hieroglificznym, które jednak z czasem stało się
popularniejsze. Skrybowie opracowywali akty prawne i dekrety faraonów na piśmie, mierzyli pola, sciągali podatki, a później zapisywali wyniki na
zwojach papirusu. Pełnili funkcje urzędników prowadzących rejestry i rozliczenia finansowe dotyczących działalności i budżetu państwa.
Kapłani
Byli najbardziej szanowaną grupą społeczną, bowiem tylko oni mogli się porozumiewać z bogami i składać im ofiary. Pełnili obrządki religijne
w imieniu najwyższego kapłana - faraona. Oni również potrafili czytać
i pisać i byli na ogół związani na całe życie z jedną świątynią, o którą musieli dbać tak, jak i o bóstwo, któremu była przeznaczona. Urząd kapłana
przechodził z ojca na syna.
Rzemieślnicy
Malarze, rzeźbiarze, kowale, stolarze, wyplatacze... To tylko niektóre z zawodów, jakimi trudzili się ludzie, ozdabiający budowle, pomniki i
grobowce faraonów oraz wytwarzali przedmioty powszechnego użytku: naczynia, garnki, meble i biżuterię dla wielmożów. Warsztaty
rzemieślnicze znajdowały się zwykle na terenie lub w pobliżu świątyń i pałaców. W okresie Nowego Państwa specjalnie dla rzemieślników,
odpowiedzialnych za przygotowanie królewskiego grobowca zbudowano w Dolinie Królów osadę, w której mieszkali do czasu ukończenia prac.
Chłopi
Stanowili sporą część ludności Egiptu. Nie posiadali własnej ziemi, ponieważ cały Egipt, wraz z ziemią należał do faraona. Najmowani byli przez
monarchę, wielmożów i kapłanów, natomiast jako zapłatę otrzymywali tylko nieznaczną część tego, co udało im się zebrać. Nie zawsze
wystarczało to na wyżywienie całej rodziny.
Słudzy
Byli zwykle biednymi Egipcjanami, którzy nie mieli żadnych innych możliwości utrzymania rodzin i musieli służyć możnym. Zajmowali się pańskim
domem, przygotowywali posiłki i podawali je. "Chemsou, jak ich nazywano, towarzyszyli również swoim panom, czyszcząc im sandały podczas
podróży i nosząc za nimi dywany, które rozkładali na ziemi w czasie odpoczynku. Sługa mógł z własnej woli opuścić swojego chlebodawcę, ale dla
większości ludzi, którzy wybrali tę formę zarobku niemożliwe było samodzielne utrzymanie siebie i rodziny.
Niewolnicy
Niewolnikami zostawali jeńcy z wypraw wojennych do Nubii, Palestyny, Syrii lub Libii. Mogli to być zarówno kobiety, jak i mężczyźni. Do Drugiego
Okresu Przejściowego w Egipcie nie było zbyt wielkiej liczby wojowników, jednakże po wojnach prowadzonych za czasów Nowego Państwa ich
ilość radykalnie wzrosła. Niewolników wcielano do armii, lub sprzedawano bogatym Egipcjanom. Nie mieli prawa porzucić właściciela, chyba, że
ten z własnej woli zwrócił im wolność. Dzieci niewolników w chwili urodzenia były już niewolnikami, jednakże można je było oddać do adopcji.
Później kapłani, wielmoże - jego doradcy, następnie rzemieślnicy i skrybowie. Na samym dole hierarchii społecznej byli słudzy, chłopi i
niewolnicy. W państwie faraona, który skupiał w swoim ręku całą potęgę i bogacywo Egiptu nie było miejsca na równość. Przywileje
miała jedynie niewielka, potrzebna faraonowi garstka Egipcjan. Poza nielicznymi wyjątkami przejście z jednej warstwy społecznej do
drugiej było niemozliwe. Dzieci skrybów, jak nakazywała tradycja, zostawały pisarzami, a dzieci chłopów nie mogły liczyć na wyraźną
poprawę swojego losu. Egipcjanie mocno wierzyli w swoich bogów i przestrzegali ich praw, więc nie sprzeciwiwali się swojemu
społecznemu położeniu.
Wielmoże
Dwór królewski, składający się z członków rodziny faraona, wezyrów, ministrów i wielkich przywódców wojskowych cieszył się w państwie
szacunkiem równie wielkim, jak sam faraon. Mieszkali w bogatych rezydencjach, w pobliżu świątyń, gdzie wraz z nimi mieszkała liczna służba. Po
śmierci ich ciała składane były w bogato zdobionych grobowcach,
a dzieci dostawały resztę majątku
Skrybowie
Jako jedni z niewielu ludzi w tamtych czasach potrafili się posługiwać biegle pismem hieroglificznym, które jednak z czasem stało się
popularniejsze. Skrybowie opracowywali akty prawne i dekrety faraonów na piśmie, mierzyli pola, sciągali podatki, a później zapisywali wyniki na
zwojach papirusu. Pełnili funkcje urzędników prowadzących rejestry i rozliczenia finansowe dotyczących działalności i budżetu państwa.
Kapłani
Byli najbardziej szanowaną grupą społeczną, bowiem tylko oni mogli się porozumiewać z bogami i składać im ofiary. Pełnili obrządki religijne
w imieniu najwyższego kapłana - faraona. Oni również potrafili czytać
i pisać i byli na ogół związani na całe życie z jedną świątynią, o którą musieli dbać tak, jak i o bóstwo, któremu była przeznaczona. Urząd kapłana
przechodził z ojca na syna.
Rzemieślnicy
Malarze, rzeźbiarze, kowale, stolarze, wyplatacze... To tylko niektóre z zawodów, jakimi trudzili się ludzie, ozdabiający budowle, pomniki i
grobowce faraonów oraz wytwarzali przedmioty powszechnego użytku: naczynia, garnki, meble i biżuterię dla wielmożów. Warsztaty
rzemieślnicze znajdowały się zwykle na terenie lub w pobliżu świątyń i pałaców. W okresie Nowego Państwa specjalnie dla rzemieślników,
odpowiedzialnych za przygotowanie królewskiego grobowca zbudowano w Dolinie Królów osadę, w której mieszkali do czasu ukończenia prac.
Chłopi
Stanowili sporą część ludności Egiptu. Nie posiadali własnej ziemi, ponieważ cały Egipt, wraz z ziemią należał do faraona. Najmowani byli przez
monarchę, wielmożów i kapłanów, natomiast jako zapłatę otrzymywali tylko nieznaczną część tego, co udało im się zebrać. Nie zawsze
wystarczało to na wyżywienie całej rodziny.
Słudzy
Byli zwykle biednymi Egipcjanami, którzy nie mieli żadnych innych możliwości utrzymania rodzin i musieli służyć możnym. Zajmowali się pańskim
domem, przygotowywali posiłki i podawali je. "Chemsou, jak ich nazywano, towarzyszyli również swoim panom, czyszcząc im sandały podczas
podróży i nosząc za nimi dywany, które rozkładali na ziemi w czasie odpoczynku. Sługa mógł z własnej woli opuścić swojego chlebodawcę, ale dla
większości ludzi, którzy wybrali tę formę zarobku niemożliwe było samodzielne utrzymanie siebie i rodziny.
Niewolnicy
Niewolnikami zostawali jeńcy z wypraw wojennych do Nubii, Palestyny, Syrii lub Libii. Mogli to być zarówno kobiety, jak i mężczyźni. Do Drugiego
Okresu Przejściowego w Egipcie nie było zbyt wielkiej liczby wojowników, jednakże po wojnach prowadzonych za czasów Nowego Państwa ich
ilość radykalnie wzrosła. Niewolników wcielano do armii, lub sprzedawano bogatym Egipcjanom. Nie mieli prawa porzucić właściciela, chyba, że
ten z własnej woli zwrócił im wolność. Dzieci niewolników w chwili urodzenia były już niewolnikami, jednakże można je było oddać do adopcji.
1. Faraon
2. Kapłani
3. Urzędnicy
4. Kupcy, rzemieślnicy
5. Chłopi
6. Niewolnicy
2. Kapłani
3. Urzędnicy
4. Kupcy, rzemieślnicy
5. Chłopi
6. Niewolnicy
