1.
Marinizm - styl poetycki stosowany w literaturze baroku. Za zadanie miał zaskoczyć odbiorce wyszukanym stylem, nie banalna formą i zaskakującym tematem. Wykorzystywano bardzo dużo metafor, anafor, paradoksów itp aby osiągnąć zamierzony efekt. Nazwa pochodzi od Giambattisty Marino włoskiego poety twórcy tego stylu.
Konceptyzm - to tak zwana poetyka kontrastu. Cechował go zaskakujący, wyszukany pomysł który miał zaskoczyć czytelnika. Do osiągnięcia tego efektu uzywano wielu antytez, oksymoronów, paradoksów.
Anafora - celowe powtórzenie słowa lub zwrotu na poczatku wersu.
2.
Cechy sarmaty
• powierzchowna religijność (tylko na pokaz)
•konserwatyzm
•zacofanie
•brak tolerancji
•opieszałość
•zbytni tradycjonalizm
•ksenofobia
•megalomania
•lubowanie się w przepychu i bogactwie różnego typu
ceremoniałów
•inspiracja modą orientu
•patriotyzm i umiłowanie wolności
•rubaszność i buta
•przekonanie o szczególnie uprzywilejowanej pozycji szlachty,
jako wybrańców samego Boga
•pogarda dla mieszczaństwa i chłopów
•dbanie o swój honor
•pielęgnowanie więzów rodzinnych
3.
Zasadą kompozycyjną tego sonetu jest antyteza gdyż w pierwszej strofie można już odnaleźć wiele analogi pomiędzy trupem a nieszczęśliwie zakochanym.Występują liczne hiperbole mające na celu pokazanie i wyolbrzymienie bólu kochanka jak i anafory. aby ukazać jak jego cierpienie pogłębia się kochanek stosuje gradację.Te liczne porównania pomiędzy trupem a kochankiem prowadzą do zaskakującego wniosku.
4.
Komedia "Świętoszek" jest ponadczasowa gdyż w dzisiejszych czasach również można spotkać osoby które pod płaszczem udawanego współczucia i tkliwości skrywają swój prawdziwy, charakter. Jest wiele przypadków kiedy ludzie na pozór dobrzy okazują się oszustami, mającymi na celu tylko swoje własne dobro a nie dobro bliźnich. Ma ona również charakter dydaktyczny gdyż przestrzega czytelnika że nie można wierzyć komuś tylko na słowo bo czasem pozory mylą. Należy się wyzbyć naiwności a wtedy unikniemy rozczarowania ze strony takich osób jak bohater "Świętoszka"
5.
Wacław potocki krytykuje życie ponad stan, dbanie o własne interesy, prywatę i przywileje szlachty. Wzywa do obudzenia przez szlachtę w sobie ducha rycerskości i umocnienia pospolitego ruszenia.
