Zaimki osobowe, to inaczej mówiąc „osoby”, których używamy przy odmianie czasownika: ich (ja), du (ty), er (on), sie (ona), es (ono), wir (my), ihr (wy), sie (oni/one), Sie (pani/państwo). Między językiem polskim a niemieckim występują drobne różnice w użyciu zaimków:
1. W 3. osobie liczby mnogiej jednemu zaimkowi niemieckiemu sie odpowiadają dwa zaimki polskie one i oni:
Sie spielen gern. (Oni/One lubią grać.)
2. Formie grzecznościowej Sie odpowiadają w języku polskim: pan, pani, panowie, panie, państwo. Znaczenie zależy od kontekstu.
Spielen Sie gern? (Czy gra pan/pani itd.)
Zaimek Sie występujący w formie grzecznościowej jest pisany zawsze wielką literą i używamy go, kiedy nie jesteśmy z kimś „na ty”.
3. W języku niemieckim nie opuszcza się zaimka osobowego występującego wraz z osobową formą czasownika:
Ich gehe ins Kino. (Idę do szkoły)
Zaimki osobowe mogą zastępować rzeczowniki zgodnie z rodzajem, liczbą i przypadkiem:
- zamiast rzeczownika rodzaju męskiego można użyć er
- zamiast rzeczownika rodzaju żeńskiego można użyć sie
- zamiast rzeczownika rodzaju nijakiego można użyć es
-rzeczowniki w liczbie mnogiej, niezależnie od rodzaju, zastępujemy zaimkiem się.
Przykłady:
Ich sehe dich.
Sie wollen euch etwas fragen.
Ihr macht uns Sorgen.
Es kommt mir nicht in den Sinn.
Er hat von ihr geträumt.
Erbarme dich unser.
Wir wollen seiner gedenken.
